Haris Vongli: Unë nga sytë kuptova botën…

Unë nga sytë kuptova botën,

Cepa ku u zgjova e cepa ku s’kisha dremitur kurrë më parë. Nga sytë u ndërtova.

Nga sytë u zhgenjeva,

Nga sytë u lëndova.

Nga sytë u rrëzova,

E po nga sytë u ringrita, pa lot.

Tërë hipokrizinë,

Tërë egoizmin, papërgjegjshmëritë.

Tërë fazat e mia, nga sytë i njoha –

Qysh fëmijë.

Unë s’u linda dje dhe as ata që më lindën sot.

Ata thonë gjithçka, veçse “më fal” s’thonë dot.

Nga sytë kuptova tërë të vërtetat e mia,

Dashurinë prindërore –

Dashurinë e humbur dhe atë të fituar –

Ka pasur gjithnjë vend për t’u dërrmuar.

E vend për t’u shëruar ka patur plot.

Dashurinë miqësore nga sytë e njoha,

Dashurinë e tërë kombësive

E dallimeve e ngjashmërive të thella kulturore –

Nga sytë u njoha me dashurinë njerëzore,

Dhe aty u pashë sy më sy me dashurinë më të madhe.

Asgjë tjetër s’pashë të parën.

Pas syve pashë peshën e fjalës.

Dhe ajo është e pabukur, si sytë.

Dhe ajo është e bukur, sa sytë.

Please follow and like us: