Duda Balje: Dhuna digjitale…

Dhuna përmes internetit është çdo formë dhune që ndodh përmes përdorimit të teknologjive digjitale.

Mund të zhvillohet në rrjetet sociale, aplikacionet për shkëmbim të porosive apo mesazheve, platformat e lojërave dhe telefonat celularë. Është sjellje e përsëritur dhe që synon të frikësojë, zemërojë apo të turpërojë njerëzit që sulmohen.

Shembuj të dhunës digjitale janë:

• përhapja e të pavërtetave ose postimi i fotografive të turpshme të dikujt në rrjetet sociale;

• dërgimi i kërcënimeve nëpërmjet platformës për shkëmbim të mesazheve;

• prezantimi i rremë dhe dërgimi i mesazheve të papërshtatshme të tjerëve në emër të huaj.

Është e vërtetë që asnjë grup i grave nuk është imun ndaj kësaj lloj dhune dhe nuk është për t’u habitur që edhe gratë që shprehin pikëpamjet e tyre në internet (përfaqësuese të komunitetit akademik, politikane, gra në poste të larta), si dhe aktiviste të organizatave që avokojnë për barazinë gjinore dhe të drejtat e grave, janë të ekspozuara ndaj dhunës digjitale.

Kështu, dhuna përmes internetit mund të klasifikohet në dy grupe: 1) Dhuna verbale që përfshin seksizmin dhe gjuhën e urrejtjes, shantazhet, kërcënimet me vdekje, përdhunimet, torturat; 2) Dhuna grafike, e cila përfshin fotografimin dhe postimin e fotografive pa pëlqim, kërcënimet me mjete grafike dhe hakmarrjen duke publikuar përmbajtje komprometuese.

Pra, e vërteta është se ne nuk duhet të heshtim.

Nëse jeni dëshmitar i ndonjë lloj dhune ndaj grave, duhet të reagoni dhe ta raportoni rastin tek organet kompetente.

Duhet të kihet parasysh se nuk është normale që asnjë grua, kudo në botë, të pësojë çfarëdo lloj dhune apo diskriminimi, si në shtëpi ashtu edhe në punë, madje edhe në rrugë.

Mos heshtni! Mos heshtni nëse ju jeni viktimë dhe mos heshtni nëse viktima është dikush që e njihni, qoftë edhe sipërfaqësisht. Ndoshta vendimi yt për të mos heshtur, do t’i shpëtojë jetën dikujt.

Nuk do të doja të flas tani se çfarë kemi bërë për të parandaluar të gjitha këto dhe çfarë jo, thjesht do të doja të ndryshoja praktikën time dhe tuajën, duke mos shkruar statuse dhe postime një herë në vit në datën e sotme, por duke folur sinqerisht. për atë që mendojmë dhe për çfarë angazhohemi, pa frikë të pranojmë se dhuna është pranë të gjithëve, se të gjitha e kemi ndjerë në mënyra të ndryshme dhe të flasim pa hezitim dhe sindromë primitiv “çfarë do të thonë të tjerët.

Është obligim i çdo shoqërie që të mbrojë publikisht politikat kundër diskriminimit dhe të promovojë një kulturë tolerance.

Një grua nuk mund të bëjë shumë, ne kemi nevojë për sinergji. Ne duhet të bashkohemi rreth një qëllimi të përbashkët dhe të fillojmë të veprojmë publikisht.

Që toleranca në situata të caktuara është e padëshirueshme.

Revolucionet po e ndryshojnë botën dhe unë nuk po heq dorë nga shpirti im revolucionar, dhe e di që të gjithë ne së bashku do t’i ndryshojmë të këqijat që janë duke ndodhur.

Nasilje nad ženama i devojčicama predstavlja značajan javno-zdravstveni problem sa dubokim socijalnim, zdravstvenim i ekonomskim posljedicama za pojedinca, porodicu i društvo u cjelini. Osim toga, to je jedno od najrasprostranjenijih oblika kršenja ljudskih prava, a proističe iz stavova da žene ne trebaju da imaju ravnopravan status sa muškarcima.

Digitalno nasilje (cyberbullying)

Nasilje na internetu je svaki oblik nasilja koje nastaje upotrebom digitalnih tehnologija.

Može se odvijati na društvenim mrežama, aplikacijama za razmenu poruka, gejming platformama i mobilnim telefonima. To je ponašanje koje se ponavlja i koje ima za cilj da uplaši, naljuti ili osramoti osobe koje su napadnute.

Primeri digitalnog nasilja su:

• širenje neistina ili objavljivanje sramotnih fotografija nekoga na društvenim mrežama

• slanje pretnji preko platforme za razmenu poruka

• lažno predstavljanje i slanje neprikladnih poruka drugima u tuđe ime.

Istina je da nijedna grupa žena nije imuna na ovu vrstu nasilja, te ne čudi činjenica da su digitalnom nasilju izložene žene koje izražavaju svoje stavove na internetu (predstavnice akademske zajednice, političarke, žene na visokim funkcijama), kao i aktivistkinje organizacija koje se zalažu za rodnu ravnopravnost i prava žena.

Dakle, nasilje na internetu može svrstati u dve grupe:�1) Verbalno nasilje koje uključuje seksizam i govor mržnje, ucene, pretnje smrću, silovanjem, mučenjem;�2) Grafičko nasilje koje uključuje fotografisanje i postavljanje fotografija bez saglasnosti, pretnje grafičkim sredstvima i osvetu objavljivanjem kompromitujuceg sadržaja.

Istina je da ne smemo ćutati.

Ukoliko ste svedok bilo kakvog nasilja prema ženama potrebno je da reagujete i da prijavite slučaj nadležnim organima.

Ono je da uvek imamo na umu da nije normalno da bilo koja žena, bilo gde u svetu, trpi bilo kakav vid nasilja ili diskriminacija, kako u svojoj kući, tako i na poslu, pa i na ulici.

Nemojte ćutati! Nemojte ćutati ako ste Vi žrtva, a nemojte ćutati ni ako je žrtva neko koga Vi poznajete, pa makar površno. Mozda ce te Vašom odlukom da ne ćutite spasiti nekom život.

Ne bih sada da pricam o tome sta smo uradili da sprečimo sve ovo a sta nismo samo bi želela da menjam praksu i moju i vašu tako što nećemo jednom godišnje, na današnji dan, pisati statuse i postove, već tako što ćemo iskreno govoriti o onome što mislimo i za šta se zalažemo, bez straha da priznamo da je nasilje blizu svih nas, da smo ga osetile sve na različite načine, i da bez ustručavanja i primitivnog sindroma “ šta ce drugi da kažu”

Obaveza svakog društva je da javno zagovara politiku suzbijanja diskriminacije i da promoviše kulturu tolerancije.

Jedna žena ne može učiniti mnogo, potrebna nam je sinergija. Trebamo se okupiti oko zajedničkog cilja i početi delovati javno.

Revolucije menjaju svet, i ja se svog revolucionarnog duha ne odričem i znam da ćemo svi mi zajedno menjati loše koje se dešava.