Tridhjetë vjet nga masakrat e Capaci dhe Via D’Amelio

VERA E FUNDIT. Falcone e Borsellino tridhjetë vjet më pas

 

Di: Claudio Fava

Regia: Chiara Callegari

Con: Simone Luglio Giovanni Santangelo

Musiche originali: Salvatore Seminatore

Produzione: Teatro Metastasio di Prato In collaborazione con: CHINNICCHINNACCHI Teatro

08 maggio / maj 2022, ore 19:00

TIRANA – Teatro Metropol, Sala Shakespeare/ Teatri Metropol, Salla Shakespeare

 

A trent’anni dalle stragi di Capaci e di Via D’Amelio

“L’Ultima Estate. Falcone e Borsellino 30 anni dopo” ripercorre gli ultimi mesi di vita dei due magistrati palermitani.

Fatti noti e meno noti, pubblici e intimi, come le stazioni della via crucis, per raccontare fuori dalla cronaca e lontano dalla commiserazione, la forza di quegli uomini, la loro umanità, il loro senso profondo dello Stato. Ma anche l’allegria, l’ironia, la rabbia e, soprattutto, la solitudine a cui furono condannati.

Il diario civile di due uomini, non di due eroi.

“In questo paese ricordare gli ammazzati è come andare a messa, una liturgia di verbi, di gesti recitati a memoria…E invece quei morti ci chiedono altro essere ricordati per come vissero, non solo per come morirono”.

Sottratti all’apparato celebrativo che ha fatto di loro delle icone cristallizzate, vogliamo raccontare Giovanni Falcone e Paolo Borsellino nella dimensione più autentica e quotidiana, che nulla toglie al senso della loro battaglia, ma li completa come esseri umani.

I due protagonisti, per una volta sottratti alle ritualità e alle mitologie, si interrogano e si raccontano, si confrontano tra loro e con lo spettatore, portandolo a rivivere momenti fondamentali della loro amicizia, oltre che della storia di questo Paese.

Si parte dalla fine. Dalla loro morte. In scena la macchina da scrivere, i faldoni, le sedie, le giacche…l’ufficio in cui tutto è iniziato. Due attori ed elementi scenici ridotti all’essenziale, perché padrona della scena deve essere la parola.

Parole recitate, confidate a un microfono, affidate ai tasti di una macchina da scrivere, riprodotte da un registratore, a volt e ridotte al silenzio di fronte ai ricordi.

Un viaggio nel tempo con due guide d’eccezione e una domanda sospesa: quale parte tocca a noi, adesso?

* * *

Tridhjetë vjet nga masakrat e Capaci dhe Via D’Amelio.

“Vera e fundit. Falcone e Borsellino, 30 vjet më pas”, përshkon muajt e fundit të jetës së dy gjyqtarëve palermitanë.

Fakte të njohura dhe më pak të njohura, publike dhe intime, si stacionet e via crucis, për të rrëfyer, jashtë kronikës dhe larg keqardhjes, forcën e atyre burrave, humanizmin, ndjenjën e tyre të thellë ndaj Shtetit. Por edhe gëzimin, ironinë, inatin dhe mbi të gjitha vetminë ku u gjendën.

Ditari civil i dy burrave, jo i dy heronjve.

“Në këtë vend, të kujtosh të vrarët është si të shkosh në meshë, një liturgji fjalësh, gjestesh të përsëritura përmendësh… Ndërsa të vdekurit na kërkojnë tjetër gjë, të kujtohen për mënyrën si jetuan, jo vetëm për mënyrën si vdiqën”.

Të zhveshur nga petku ceremonial që i ktheu ata në ikona të gjalla, duam të tregojmë Giovanni Falcone-n dhe Paolo Borsellino-n në dimensionin më autentik dhe të përditshëm, që nuk ia prish aspak kuptimin betejës së tyre, por i plotëson ata si qenie njerëzore.

Dy protagonistët, këtë herë larg ritualeve dhe mitologjive, pyesin dhe i tregojnë njëri-tjetrit, përballen mes tyre dhe me shikuesin, duke e bërë të rijetojë momentet kryesore të miqësisë së tyre, si dhe të historisë së këtij Vendi.

Niset nga fundi. Nga vdekja e tyre. Në skenë makina e shkrimit, dosjet, karriget, xhaketat … zyra ku zuri fill gjithçka. Dy aktorë dhe elementë skenikë të paktë por thelbësorë, sepse padrone e skenës duhet të jetë fjala.

Fjalë të recituara, të besuara mikrofonit, të besuara tasteve të makinës së shkrimit, të riprodhuara nga regjistruesi, herë pas here të heshtura përballë kujtimeve.

Një udhëtim në kohë me dy udhërrëfyes të jashtëzakonshëm dhe një pyetje e mbetur pezull: çfarë na takon neve, tani?