Demir Gjergji: QELQI I MBRËMJES

Të vinte përherë kjo mbrëmje,

Pa natë, mesditë e mëngjes,

Si çasti çudi pas një ëndrre,

Ku shpejt Ajo zhduket si vesë.

Të endej kjo mbrëmje gjithmonë,

Në shpirt e gjithkund në Gjithësi,

Si çasti i zgjimit të vonë,

Ku vendin e Saj e zë Ti.

E vetme kjo mbrëmje të jetë,

Pa hije, pa bëma, pa zë,

Si dita e parë në jetë,

Ku ende s’ka ndodhur asgjë.

Veç puthja jonë majfton,

Një lot apo zënkë, pastaj,

Që mbrëmja të ngrihet ciklon…

Gjithçka të përmbyset pas saj!