Eli Kanina: TË LINDËSH E TË VDESËSH ADAM

Ka një kohë
Kur gjuha të lidhet
Sytë të bëjnë xixa
Gjunjët të dridhen
Për një Evë
Një Evë e kërkon dhe s’e gjen kurkund
S’të mbushet mendja, i përgjërohesh
Mezi pret të bëhet e jotja
Vetëm kaq do por asgjë s’di
Ah, ajo ndrojtja…
Pastaj vjen një kohë
Kur të gjitha të duken Eva
As përpiqesh të bësh diferencën
Shpirti s’ka të ngopur me to
Edhe di si e qysh, edhe do
Edhe u falesh me trup e pa turp
Mëkatet të joshin dhe të mundin
Ndërsa ndihesh zot i tyre
Zoti i vetes
Zoti vetë!
Koha s’ka besë
Ti, mos i jep besë
Se të pret në besë, kur s’e pret
Për Evën që dikur përgjëroheshe
Tani as s’të bie ndërmend
Nuk të duhen më as Evat e tjera
As të joshin e as dot nuk i josh
Di aq shumë edhe pse s’mundesh
Ndërsa vetes së velur, i lutesh
Të mbahet e të mbetesh njësoj
Aty ku fuqia jargavitet
Mbetur pa dhëmbë
Mullunga e Adamit
Zbritur poshtë e më poshtë
Këmbanë turpi
Rëndon mes shalësh
Prej sedrës së fyer
Prej mëkatit
Prej mungesës së takatit
Vetes i mburresh
Vetes i turresh
Se s’mjafton veç të lindesh ADAM
Jetës i skërmitesh pa zë
Derisa vdekja të bëhet Evë
Shkon me të…