Pas vendimit të Gjykatës Zvicerane, bota duhet të vazhdojë të sfidojë pandëshkueshmërinë e Teheranit

Më 23 shtator, Gjykata Penale Federale e Zvicrës nxori një vendim i cili ndaloi mbylljen e planifikuar të çështjes së atentatit ndaj Dr. Kazem Rajavi. Dr Rajavi u vra në 1990 pranë shtëpisë së tij në Gjenevë nga një skuadër goditëse prej 13 anëtarësh që vepronte me urdhër të autoriteteve më të larta të regjimit. Dr Rajavi ishte një përfaqësues në Zvicër për Këshillin Kombëtar të Rezistencës së Iranit. Autorët u identifikuan menjëherë, por jo para se të ktheheshin në Iran. Asnjë autoritet i gatshëm nuk ka qenë ndonjëherë në gjendje të ekzekutojë urdhër -arrestet për operativët ose mbajtësit e tyre.Pasi prokurori publik për kantonin Vaud të Zvicrës njoftoi mbylljen e afërt të çështjes, avokatët e opozitës iraniane argumentuan në gjykatë se vrasja e Dr. Rajavit nuk ishte thjesht një akt vrasjeje, por ishte pjesë e një krimi shumë më të madh që mund të ndiqet penalisht në gjykatën ndërkombëtare si një rast gjenocidi. Vrasja e tij erdhi dy vjet pas masakrës së të burgosurve politikë gjatë verës së vitit 1988.Vrasja e Dr. Rajavit u krye në përputhje me të njëjtën fetva e cila krijoi masakrën e vitit 1988-një në të cilën Udhëheqësi Suprem i atëhershëm Ruhollah Khomeini deklaroi se të gjithë anëtarët dhe mbështetësit e muxhahedinëve ishin fajtorë për “armiqësi kundër Zotit” dhe për këtë arsye duhet të ekzekutohen pa vonesë. Fetva quajti fajtorë MEK dhe këdo që kundërshtoi interpretimin fundamentalist të regjimit të Islamit. Prandaj, vrasja e Dr. Rajavit mund të lidhet gjithashtu me një seri vrasjesh të tjera që ndodhën gjatë së njëjtës epokë, të cilat përfaqësojnë përpjekjen e regjimit për të zhdukur Lëvizjen e organizuar të Rezistencës Iraniane.