Cikël poetik nga Selaudin Guma

 

Dhe me baltë të mbulohem

 

Dhe me baltë të mbulohem

Dheun me brryla do ta ngrë

Dhe shpirtin jashtë ta lëshoj

Do të vij me vrap si zog

 

T’iu takoj, t’iu përqafoj

Herë pas herë do të vij

Kafen ta pi bashkë me ju

Të qeshim, të bëjmë humor.

 

Me të dy ju, kanarina

Besnikërinë iu kam afruar

Atë do ta mbaj gjithmonë

Unë jam nga brezi i parë.

 

Mik të ri zë menjëherë

Të vjetrin në zemër mbaj

Nuk e di a më kuptoni

Unë shkela rrugën e gjatë

Radha tani është e juaja

Ta mbyllni edhe ju si unë.

2.3. 2016.

 

Diamanti im

 

Ti vetë u largove miku im, në errësirë

Nga pëqia ime dhe filiza jote e dlirë

Ike dhe s’ktheve kokën të vështroje t’ët bir

Se ku e le Stivens, t’pafajshim yll si yll?!

 

Kisha dëgjuar histori dashurie e ndarjesh plot

Ndonëse në moshë isha e vogël, e bukur, e re

Nga libra dhe romane kisha lexuar mjaft

Për ndarje të dhimbshme që më jepnin ankth.

 

Ti ke e u zhduke si rrufeja mbi det

Dhe humbe në qiellin pa mbarim, plot re

Të kërkova ngado, në barin e bletës së mirë

Rrugëve nga ike dhe humbe si rrufe.

 

Si hajdut ike atë natë, si pirat në errësirë

Unë e gjora me Stiven në krah që belbëzonte

Të prisja të ktheheshe një natë, t’i puthje sytë

Por gabova se nuk u ktheve kurrë.

 

Kaluan vite dhe nuk u ktheve asnjëherë

Për gjakun tënd që le si kujtim të mirë

Unë me gjithë të mirat po e rris tim bir

Me njerëz, me miq dhe jo me baba qafir.

 

Fëmijët që rriten sot kanë shumë mundime

Përtej shpenzimeve duan shumë dashuri

Se vijnë mote të arta, rriten e burrnohen

Si lisa në male mund të bëhen, kush e di?!

 

Por nejse unë s’të gjykoj, ti pate një pasion

Ndërsa unë një virtyt, më t’lartin shenjtor

Një virtyt të dashurisë me shpirt sa më të pastër

Dhe Zoti ma shpërbleu me një diamant hyjnor.

 

S’e ndërroj djalin tim me tërë arin e botës

Apo me perlat e famshme, xhevairet e Indisë

S’e ndërroj Stiven as me rubinët vezullues

Të lumit Tiger, të Eufratit t’Babilonisë.

 

Në mitologjinë e lashtë greke kam lexuar

Se Odeseja iku në troje dhe vende të shkretë

Aventura ndër dete dhe oqeane pa fund

Por Zotit iu lut të kthehej për të parë birin e vet.

 

Në daç dhuro diçka, jo si lëmoshë e mëshirë

Në daç zhduku prapë, zhduku në errësirë

Stiven do të rritet si djalë i një princeshe

Po mjerë ti, baba dhe pirate i gjorë.

11.4.2016

 

Xhildës

 

Jo moj jo moj biondja ime

Fije floku të kam lyp

Ç’faj ka pylli lart në bredha

Unë, një ditë a dy a tri.

T’u luta me përgjërim

Për një fije të rrallë floku

Do ta merrja si kujtim

Ta çoja në majë të malit

Atje ku struken kujtimet

Mezi gjeta një te sheshi

Kur ti ike për një punë

Do ta mbaj si hajmali

Si pellazgët, njerëz të parë

Për gabimet që ke vetë

Lutju zotit të të falë

Ose dil përpara fatit

Me poture unë të njoha

Kofshë zbardhur s’të kam parë

Ç’faj kam unë, moj bletë e ëmbël

Që petalet më kanë rënë

Por zambakun unë e kam

Me aromë tulipani

Ç’të të them unë i ngrati

Që asnjera nuk ma vari.

S’më ngelet qejfi mua të ngratit

Zoti si duket m’la jetim

Po do vijë një ditë vere

Do shkëlqej si gur rubin

Ti Gjondina, gold si shpirti

Yjet, hënën, arin vjedhin

Marrin gjithë diamantin

Dhe qiellin mbledhur në tokë.

Një ditë do më kërkoj Stiven

Ku është xhaxhi që më don

Ç’do t’i thuash moj ‘arabkë’

Se kam pas një mik të mirë.

Më t’mirin në botë, të fortë

Pa gënjeshtra, pa mashtrim

Më ka dashur si fëmijë

Dhe ti Stiven, porsi nip.

Freno veten moj shpirtmadhe

Ke një djalë si rubin

S’kam kërkuar asgjë tjetër

Veçse këshillat si bekim.

Të kam falur për Dorinën

Pavarësisht se më s’më doni

Po ti s’di më shumë moj zemër

I plagosuri kurrë s’tregon.

12.04.2016

 

Për Xhildën

 

Sikur ta dinin lulet

Sa plagë ka shpirti im

Ato me mua do të qanin

Të sillnin pak shërim.

 

Sikur ta dinin birbilat

Se buza ime po plas

Një këngë ngushëllimtare

Do ta këndonin me gaz.

 

Sikur ta dinin dhimbjen

Dhe yjet e ndritur ar

Do vinin që lart t’më thonin

Në një kuvend ngushëllimtar.

 

Këtë të gjithë s’e dinë

Veç njëra ma di çdo trishtim

Se veç Xhilda e di sëmundjen

Veç ajo ma di çdo trishtim.

 

Shoqe të re e kam Xhildën

Mos u habit, miku im

Kemi bërë betim të mos flasim

Kemi dhënë një premtim.

17.4. 2016

 

Leli

Orel Myrta

 

Kokë më kokë ne u mblodhëm

Foton tënde pamë të gjithë ne

Këtu te plazhi, Mali i Robit

Sytë mbi të ne i mbërthyem.

 

Na prure ne shumë vegime

Kur ishe i vogël, një fëmijë

I zgjuar, i dashur, një çapkën

Sot je rritur, je i zgjuar, burrëruar.

 

Kokën mbi duar mbështetur vënë

Në mendime je i mbërthyer

Syzet me dy zemra ti ke vënë

Një për gjyshin e një për nënë.

 

Gjyshi, nëna kur e panë

Atë foto t’bukur me ngjyra

Sytë si diamante qielli ndriçuar

Ndrijnë në ballë si ylli i Memfisit.

 

Flokët në ar të flakëruar

Marrë nga flaka e Zeusit

Ti je bërë si Apolloni

Sa dhe lotët ne na ranë.

 

Gjyshi yt i përmalluar, edhe nëna po ashtu

Ne që ti na ndriçoje porsi lule

Me ca fjalë të mëdha, plot mendim

U gëzuam, u mallëngjyem sa më s’ka.

 

O ti, nipçja jonë i vogël, tani burrë

Na ka marrë malli shumë veç për ty

Kur të vish nga larg si një zog

Do na gjesh si një det plot dashuri.

 

Është e shkurtër paksa jeta përmbi dhe

Edhe puna e përditshme nuk mbaron

Po t’i shkruajmë këto vargje që t’i kesh

T’i mbash hajmali në jetë sa të rrosh.

 

Gjyshi, nëna ty të rritën me mundim

Nuk u vajti djersa dëm, kurrsesi

Dashuria jonë e pamasë është me ty

Të urojmë ne na zemra lumturi.

Mali i Robit, Kavajë, 5.7. 2019.

 

Stivens

 

Pranë nesh në punë

Xha Sulo na mban gjallë

Muhabet, histori

Gjuhë të huaj siç di vetëm ai.

Goog morning, good morning

E dëgjoj sa vi

O zha Sulo, erdhe ti

Kështu nis dita me gajret

Mbyllet java e muaji kështu

Lum ne që të kemi këtu

Më mirë mos dil në pension

E rri këtu që të ikin

Ditët me gaz shumë.

 

Jetoj e vetme

 

Jetoj e vetme me ëndrrat dhe

me shpresat e strukura në shpirt

Jetoj me to pa një arsye

Për mirë apo për keq.

 

Jetoj e vetme fillikat pa ato

Jetoj pa miq e pa njeri

Me një arsye që bëhem pesimiste

Bllokohem, nuk flas dot, rri vetëm

 

Dua të ulëras, të nxjerr çfarë kam

Inatin, dufin, mllefin

Ta nxjerr të keqen

Një përkëdheli flokësh

Një mbështetje në krahët e një njeriu të mirë

Gjithçka vetëm që unë të jem e qetë.

 

Rri dhe shkruan poezi

 

Rri dhe shkruan poezi

Aq të bukura sa di ti

Pastaj fillon me shaka

Të numërosh ditët

Që të dalësh në pension

Dhe 90, dhe 80… ikin ato të shkreta

Por do mërzitesh, e di këtë gjë

Se s’do kesh të qeshurat tona

Telefonin s’ka kush ta harxhojë

Çokollatat s’do kesh me kë t’i hash

Malli do të të marrë

Do kujtohesh për ne e do thuash

Dikur kisha dy shoqe

Që më mbanin me gaz te puna.