Cikël poetik nga Ruzhdi Gole

 

 

Zemrekë

 

Bisku… një nga zemrekët e pyllit

dhe gjethja pëshpërimë pafikur

flladi fluturak… fat fatlumi.

Pyll rrezesh, kurrë ngjethur

Gjithësie vetull dhe sy

zgjim i ri zemreku…

 

Verë komete

 

Çdo ëngjëlli të ri i besoj vlim voreje, vese –

Djall i dashur, bashkë ne tërheqim tratat

në brigje faji rrëkëllejmë verë komete.

Duke besuar tek ju, tek vesa e vera juaj

shkoqitemi engjëj t’prishur, hare beteje

paftuar djaj t’lodhur, çil qose, çel qelë,

…në brigje faji, feje… pijmë hokat helm…

 

Shegnaja vese

 

Symbyll, mund të vrapojnë vetëm shpejtësitë –

Ca më shpejt, mund të drobitet fjala e verbër,

verbanët shohin, mirëkeq i shohin zoologjitë.

Një roje

përherë na pret tinëz

t’na qëllojë pjellëzë ploje.

Nga turpi, më rrallë skuqemi, më shpesh

skuqen shushurimat dhe shegnajat e vesës –

Ndër ne, Ai i cili nuk dëgjon, përherë është

më i dëgjueshmi dhe nga koka e kokrrat

aspak shurdhmemec, aspak i egjërt.

 

Çuçurimthi

 

Jeta, ngadalë, po mbyll qepallat

diku e penduar, diku çuçurimthi,

Gjithçka herët, lart po ngjitet

tek të falurat e të përfalurat

fitimtarë dhe të tradhëtuar

lart, më poshtë se Krishti.

Jeta, ngadalë sot, vetëtimthi

gjithçka të re ngazëlleu ndihu

jo më thellë se Krishti

çdo abe, anatemë

po aq njerëzor

sa Ati, bariu.

 

Humbalaq

 

Jeta po spërkatet nga t’qeshura,

nga gajasje, thellë, të frikshme,

Era, plot thembra …Embetha

pandeh thirrma përndritje.

I fikuri, aty, brohoret humbalaq,

thellë, krusmës sime hilja plas.

Jeta, ëmbëlt, frikëra: “Embetha”!

 

Hoka zane

 

Maj kur më duhesh th’rras ca pendesa

krahë shtërgu e shenjti, habi vedrash,

me sytë baritje m’yll qepallat egjëra

ngjallen zbulimet prej flore e faune

prej reje dhe veje ku plasja platit

Era shpraz t’qeshurat – hoka zane

duaj rr’fenje harlisen habitë.

Maj thërras, tharm nëpër të,

asgjë kremtuar, kremtuar

më pas ndoj’ partiturë

pandehmë, pipëzë.

Maj, ca pendesa

shtërg vedrash.