Marina Tsvetaeva: Sonte, jam vetëm natën

Sonte, jam vetëm natën,
Një murgeshë pa shtëpi dhe pa gjumë!
Sonte unë mbaj të gjithë çelësat e këtij kryeqyteti.
Dhe mungesa e gjumit më drejton në rrugën time.
Ti je kaq vetëm, Kremlini im i mugët!
Sonte i vendos buzet e mia në gjinjtë e të gjithë tokës së rrumbullaktë dhe kontradiktore.
Tani i ndjej flokët si gëzof
Që qëndrojnë në fund:
Erërat ngrirëse fryjnë mu në shpirtin tim.
Sonte ndjej dhembshuri për këdo,
Ata që janë të mëshiruar, së bashku me ata që janë të puthur.