Cikël poetik, shqip-italisht nga Mimoza Pulaj

PAVARËSI E CUNGUAR

 

Po pret kjo natë. Oh…më shumë se një shekull!

 

Por nuk mërzitet. Kurrë. Në terr.

Frymë, për t’i kënduar  DRITËS, kërkon te yjet.

Edhe pa shpresë.

 

E nëse boshti i Tokës i shtyp këngën,

e një mijeë herë, një mijë

në fytyrë i përplas derën, përsëri nuk mërzitet.

 

Ne errësirë këlthet: është ora, përpara lindjes tënde, O DIELL!

LAVDIA JOTE ËSHTË KËTU.

Para se unë të lindja.

E mbasi do të vdes.

 

L’INDIPENDENZA TRONCATA

 

Sta aspettando questa notte. Oh…più di un secolo!

 

Ma non si annoia. Mai. All’oscurità.

Respiro, per cantare la luce, cerca nelle stelle.

Anche senza speranza.

 

E se l’asse della Terra schiaccia la canzone,

e mille volte mille

in faccia le sbatte la porta, di nuovo non si annoia.

 

Nel buio grida: è l’ora prima del tuo sorgere o SOLE!

LA TUA GLORIA È QUI.

Prima che io nascessi.

E dopo che morirò.

————————-

SI FËMIJË

 

Se nuk sfidoj

frymë jam që shuhet.

Çdo sekondë puth shpresë, entuziazëm.

Si një lumë.

Nga fjalori fshij fjalën: e pamundur.

Dhe shikimi më premton, çdo mëngjes, qiellin. Pjesë-pjesë.

Si një fëmijë më ngjan, që fle.

Poezi që frymon.

 

COME BAMBINO

 

Se non sfido

sono respiro che si spegne.

Ogni secondo bacio speranza, entusiasmo.

Come un fiume.

Dal dizionario elimino la parola: impossibile.

E la vista mi promette il cielo, ogni mattina. Parte dopo parte.

Un bambino mi sembra, che dorme.

Poesia che respira.

——————————————–

MBI QERPIK TË RRUGËS

(TËRMET 2019)

 

Dridhet përsëri.

Për të më trembur, në vallëzim.

 

Por unë e mas me gjërat që dua: buzëqeshjen.

Rrudhat njerëzore.

Mjafton t’i ndez si drita të papritura.

E të vizatoj me to shikimin e një fëmije.

QË QËNDRON SI MBI NJË TRA. MBI QERPIK TË RRUGËS.

 

E kjo më mjafton të qëndroj në ekuilibër.

Mbi këtë botë që dridhet.

 

SUL CIGLIO DELLA STRADA

(TEREMOTO 2019)

 

Trema di nuovo.

Per spaventarmi, danzando.

 

Ma  lo misuro con le cose che voglio: sorriso.

Rughe umane.

Basta accenderle come le luci improvvise.

E disegnare con loro la vista di un bambino.

CHE STA COME SU UNA TRAVE. SUL CIGLIO DELLA STRADA.

 

E questa mi basta per stare in equilibro.

In questo mondo tremante.

———————————

ME BESIM

 

Jam buzëqeshja e notarit. Kur del nga uji.

 

Nëse deti thirrjen më afron,

pafundësia e varur në krahët e mi:

(dyshimi, frika)

nuk mund të gëzoj fitoren.

DALLGËT

më shpjegojnë krahët.

Si ajri i zogut.

E UNË JU BESOJ ZEMRËN.

Në kërkim të ëndrrës.

 

CON FEDE

 

Sorriso del nuotatore sono. Quando esce dall’acqua.

 

Se il mare mi chiama

l’infinito sospeso tra le mie braccia

(il dubbio, la paura)

non può godere della vittoria.

LE ONDE  mi spiegano le ali.

Come l’aria all’uccello.

E io le lascio il mio cuore. Con fede.

Alla ricerca di un sogno.

——————————-

MOTRËS SË MADHE

 

Nëse fjala i mungonte,  kishte ardhur tek unë.

Por e kot ta përsërisja. Zëri im një trëndafil. Pa dritë. Pa ujë .

Ajo: MË E MADHJA. Gjithnjë.

 

Ah sa vështirë e ka …tëdëgjojë

historitë e kohës së vjetër! Dhe tani.

Për të gjithë botën mosha ime ka thinja.

Për të mbeti ÇUPËLINË.

 

 

Një zë të ëmbël më sjell …si një këngë të pavdekshme. PREJ NËNE.

Kur nuk ndihem mirë.

E me dorën e saj mbi ballë gjumi më merr.

 

SORELLA MAGGIORE

 

Se la parola le mancava, era da me.

Ma inutile ripeterla. La mia voce una rosa. Senza luce. Senza acqua.

Lei: LA PIU GRANDE. Di sempre.

 

Ah, quanto le è difficile ascoltare

le storie dei vecchi tempi! Anche adesso.

Per tutto il mondo la mia età è capelli grigi.

Per lei è rimasta una FANCIULLA.

 

Una dolce voce mi porta…come una canzone immortale. MATERNA.

Quando non mi sento bene.

E con la sua mano sulla mia fronte il sonno mi prende.

——————————————————————

FJALËT E DUHURA

 

Pse më gjunjëzoheni përpara syve?

Të lëkundeni doni me mua

si  hiri rreth flakës?

Oh,  jeni të duhurat për të ëndërruar,

do t’ju kujtoj edhe duke vdekur! SI FUSTAN NUSËRIE.

 

LE PAROLE DOVUTE

 

Perché vi inginocchiate davanti ai miei occhi?

Oscillare volete con me

come cenere attorno alla fiamma?

Oh, siete giuste per sognare,

vi ricorderò anche morendo! COME ABITO DA SPOSA.

———————————————————————-

JUG-VERI

 

Qyteti im. Gjysmë dashuri e gjysmë urrejtje.

Me gojën në palat e një loje të baltosur:

ne dhe ata.

 

A mundesh vëllain të përçmosh

vetëm

pse nëna

të ka lindur

ty në jug e atë në veri?

 

Oh , ai simbol shqiponjash

që me duar bëni,

i sigurt

në krahët dhe frymën tuaj,

flet të njëjtën gjuhë të lartësive të mëdha: MALIT.

 

SUD-NORD

 

La mia città. Mezzo amore mezzo odio.

Con la bocca nelle pieghe di un gioco fangoso:

noi e loro.

 

Tuo fratello puoi disprezzare

solo perché

tua madre

ha fatto nascere

tu nel sud e lui nel nord?

 

Oh, quel simbolo dell’aquila,

che con le vostre mani fate,

sicuro

tra le vostre braccia e il respiro,

parla la stessa lingua di grandi altezze: di MONTAGNA.