Ilnisa Agolli: AKTORIT!

 

I dashur mik

dikur kishe një ëndërr

të mos mërziteshe më

por, e ke vënë re

gjithëherë kur të flas unë

ti vetëm hidhërohesh.

A e di se ditë të ftohta priten të vijnë?

Lejomë të të them se

dëshirat grisen shpejt

dashuritë po ashtu.

E vetmja gjë që zgjat përgjithnjë

është gjumi në spital

dhe sytë e infermieres

kur kalon një natë të qetë.

Por ky nuk është fati yt

Sa keq

A e di se do zgjohesh një mëngjes

me mornica ankthesh

dhe tradhëtitë do të të djegin ballin?

Se mandej, do rrëmosh në dollap për batanije

e do kujtohesh që as xhup s’ke më?

Oh, i dashur mik ç’padrejtësi

Ti e vare dimrin e shkuar në kremastarin e një bordelloje bashkë me zemërimet dhe ankesat

e nuk pate kurrë guxim ta merrje më

Ndaj vendose të rrije aty

derisa sëmundja seksuale të të paralizohej

ashtu në atë dhomë, krejt lakuriq

me në shtrat gjithnjë të njëjtën fytyrë prostitute

njëjta skenë pallimi

njëjta krizë

njëjta bisedë

për një të huaj që ka lënë vendin

dhe një tjetre që kërkon të ikë jashtë

I dashur mik, ç’skenë

E drejta jote

e kemi diskutuar

unë nuk të gjykoj.

Por, ditë të ftohta priten të vijnë

dhe këtë dimër s’ta përballon trupi

Imuniteti të ka rënë.

Aspirinat nuk të qetësojnë frikërat

dhe vetëm tani ti po e ndjen

si t’i morën të gjitha, në një metër katror

aty ku vare xhupin.

E, padashur veten

Nuk kam asgjë, jo

Por, lejomë të të them se

thjesht i druhem një mëngjesi

Tëndit, në orën 7

që vjell nga

dhimbja e stomakut

dhimbja e vetmisë

dhe ulëret si i marrë për botën mizore.

Natyrisht, unë do të jem larg

duke pirë kafenë e zakonshme

lexuar gazetën dhe nuk do të dëgjoj

as fqinja

as roja pallatit

asnjë.

E gjitha si një ëndërr, mik

ajo që ti dikur

kishe.