Mehmetali Rexhepi: JU QË NUK LULËZONI
Ju që nuk lulëzoni
nuk e gjeni dot enigmën e lulëzimit
është diku aty-atje, jashtë dhomave e parmakëve
nën grila e mbi kulmin e shtëpisë
mund të jetë dhe brenda jush
*
Pa hirin e urtisë me dorë e kapa atë prush
thoshe më djeg mua
thuajse djegia e diellit e zjarrit e qiririt
u përkiste pos atyre
atëbotë ç’u bë ai
asnjë herë diell
asnjë herë zjarr
asnjë herë qiri
asnjë herë thellësi
vetëm syprinë.
*
Ato dhe ata që bulëzojnë
të gjithë nuk lulëzojnë
*
Më grishni trungje
sa fortë më grishni të modeloj arkitekturën tuaj
ngjyrat që i prapësonin stuhitë
zbardhnin muzgje
përderisa akujt mjeran ngrinin mjerimin tim
mjerimin tënd.
*
Ju që nuk lulëzoni
e zgjasni dorën e shpirtit prej akujsh të ngjatjetoni
dhimbja ishte e marrë shterpëruese
me receta të pasionit të një padroni
temperaturat drithëruese
mos me pykë përgjëruese
i fikni me shurrë skuthash.
*
Kurorat e trungjeve pa mëri grishin
së paku lutjet në buzë të njoma t`i kishin
t’i shtrihej trinomi i degëve në ajër
burim-durimi i etjes të mos shpie në fata-morganë
*
Ju plëng-shkalës të trungjeve degë-prerë
sikur harruat mijëra rrënjë të shtrira në erë
mijëra rrjeta, mijëra oda, mijëra dyer
gjeniu i dehur “virusit Corona”
shtjellat mbi glob në një shishe t’ia mbyllë
e le të pëlcas kjo mynxyrë.
*
Gjeniut të mekur i rrëmben gotën nga dora
pas një dalldie në mushkëri virusi Kurora
*
Esëllti sjellka veçse shpërthimi i rrufesë mbi kokë
vrik e lypin sytë ku është Ai i Madhërishmi Zot.
Gjilan, 16 prill 2020.