Ela Zdrava: KËRMËS-PEDOFIL

 

Vërtetë kemi një jetë, që na e dha Zoti,

si t’mos e varim mes qytetit monstrën,

që zemrat na vrau, ajrin na e ndoti?!

Kurrë s’kam ndjerë urrejtje kështu si sot,

tek shoh ngërdheshjen e djallit,

e s’mund ta mbys dot.

Si mund ta presim monstrën,

të ulet n’bankën e të akuzuarit,

c’ligj mund ta mbrojë,

kërmën e tij s’e pranon as varri.

C’i këputi filizat, ua trembi cicërimat,

po m’çahet shpirti,

nga dhimbja, nga klithmat.

Falna o Zot, zemra po m’përzhitet,

lak t’i vëmë ligjin në një pirg me ferra,

në murin e turpit ta pështyjmë djallin,

n’kazan ta hedhim në zjarr me plehra.