Bledar Koçi: PA TITULL

 

Atje ku doja,

s’e pashë Pranverën.

Ku grerëzat zukasin

kërcejve të gjallë pjalmuar me erën.

S’i pashë të bardhat e mollës

shkurrishtës gjëmbaçe

tek hidhte burbuqe.

Dhe gjumit, si nuse më qesh

një kumbull në vello të kuqe…

 

Këtu mes një dhome

një stinë aq e zbrazët,

e akullt troket,

e unë s’ia hap derën.

Vetmoj i harbuar

në ikje trillimesh

përpirë horizontesh

si shpend i tërbuar,

dhe ulem atje ku doja vërtetë,

të shihja Pranverën.