Astrit Lulushi: Mjekër
Në kohërat e shkuara njerëzit kryesisht mbanin mjekër e mustaqe – jo për modë. Jeta ishte brutalisht e shkurtër. Jo vetëm natyra ishte e egër. Me luftra, mosha mesatare ishte jo më shumë se 30 vjeç. Për t’u dukur të vjetër, njerezit mbanin mjekër, për të treguar se rronin gjatë.
Kohët kanë ndryshuar sot dhe simboli i vërtetë i mjekrës dhe flokëve te gjatë është harruar. Ato përdoren, jo rrallë, si mjet rebelimi ndaj autoritetit. Ka raste kur vetë autoriteti përdor mjekër; dhe ky është falsiteti më i madh, ose mungesë e njohjes së kulturës së traditës. Kur njeriu ka njohuri, atij i jepet një punë sipas dijeve. Por kur ka dije dhe kulturë caktohet të udhëheqë. Në disa vende udhëheqja është biznes i frytshëm – jo për populin, as për shtetin – por për pushtetarin. Qëllimi është zhvatja. Në fasadë pikturon “kundërshtarët” dhe veten e fut në mes duke prerë e vrarë me shpatë. Mozaik pa vlerë. Si gjërat e tjera që paraqiten bukur e reklamohen.
Një frymë e rëndë ka hyre mes tyre. Njerëzit janë bërë të djallëzuar me mikun, njeriun e vet dhe armikun. Çdo familje jeton kryesisht mirē me standartet perëndimore. Kur shkon pas shumë kohësh për vizitë, tregojnë kuriozitet sesa mall. Kur i pyet për jetën që bëjnë thonë “keq, nuk më del”. Derën e shtëpisë nuk e hapin. As nuk të ftojnë. Baret, restorantet e pijetoret janë “shtëpia e mikut”. Edhe kur marrin rrugën e shkojnë në vend të huaj, thonë – “Kisha disa dhurata, por më humbi valixhja”.
Gjërat (gjendja, zakonet, mendja, morali njeriu) kanë ndryshuar, jo për mirë, rrugën së prapthi kanē marrë. Tradita po bëhet si mjekra.
Please follow and like us: