Haris Vongli: Kur ti s’je…

E sa të ndiej unë ty kur afër je
E sa të pres unë ty kur larg më je.

Kur duart dot s’t’i prek
Hapat e mi humbasin tërë busullat
E rrugët kundërmojnë si pusetat e Parisit të pas shiut.
E damarët më rrinë bosh si trenat e Londrës së vonë.

Ti je gjithë format e trupit tim
Gjithë lindjet e diellit e çdo perëndim.
Je gjithë jetët e mëparshme –
Mes dritash dhe në errësirë.
Ta dish se të kam dashur në plot jetë,
Marrëzisht.
Të kam dashur unë e pa dyshim tërë fustanët e mi.