Odise Kote: PENGJE TË GURËVE

Ndryrë si alfabetet e shenjta kalehe në muzg,

Shkëndijime të fshehta, xix, zjarrthe të vegjël.

Shigjetën shpuese – zhbiruese drejt në shenjë,

me instikt të pagabueshëm, qetësi të egër.

Bërthama drite nguc e mrrolur damarëve gri,

kohëra në zgrip, shtyrë për t’u zgjuar më vonë.

Fate braktisur lehona e pjella me shirit të zi,

dashuri – urrejtje, membrana, mbetur jehonë.

Pluhur lotësh në grushte, ëndërr e mbytur,

shënja adresash, gjurmë që dhembin si plagë.

Krahë të thyer dinjiteti dhe sprovash të fikur,

tinguj gjaku që rënkojnë e ikin larg e larg…

Lidhur komb si alfabetet, pjekur në ura e mure,

të dhembshurat, të zhurriturat pengje të gurëve…