Jorida Satka: Këtu e një mijë vjet më parë

U njoh me një Judë.

zemrën, lëkurën, kockat i kishte ai.

Dhe ajri dukej i tiji.

Firovi mjaftueshëm,

sa gjaku që ngeli nëpër trup u bë i zi.

Një Judë.

Një shekull u bë dhe prapë dukej se qe sëmurë.

Gjarpëri nuk hante, ajo tretej.

Sytë e tij veniteshin, ajo po vdiste.

Meraku i grishte çdo ind.

Juda lavdëronte sorrat.

Ato natën këndonin si bilbila.

Në mëngjes iu dukej vetja pëllumb që fluturonte i lirë.

Ajo u dashurua me një Judë.

Vdiste për të, shpirtin ia fali.

Këtu e një mijë vjet.

Jeton akoma një Judë.

Të gjitha që e deshën, s’janë më.

Pa Judën, s’do isha as unë.