Pranvera Vatoci: Ti nuk mё pe kur qava mbrёmё

…Ndaj sot kjo heshtje e çuditshme
Mё grish njё tjetёr nat’ pagjumё
Si dy fёmijё tё zemёruar……
Mё shmangesh ti, tё shmangem unё.

Dhe ndjej shikimin tёnd se si
pёrpin trupin tim si hon
Ah, por ёshtё ajo shkёndijё,
qё brigjet tona i afron.