Vittorio Sgarbi: Mënyra e Gjergji Metës për të bërë art të prek dhe lulëzon
Piktori i mirënjohur Gjergj Meta “Xhoxho” mbrojti diplomën me pikturë me sipërfaqe 120 metër katrorë
Albert Z. ZHOLI
Piktori Gjergji Meta, në vitin 2002 mbrojti diplomën në Akademine e Arteve të bukura, me pikturën e varur në fasadën e godinës me stil neoperandorak me sipërfaqe 120 metër katrorë, nisi rrugëtimin si piktor profesionist duke afirmuar emrin e artit, “Xhoxho”. Merr pjesë me pikturën “Ikja” (shumë aktuale sot me sipërfaqe 18 metra katrorë), në ekspozitën ndërkombëtare Onufri në GKA. Vazhdon me tjetër ekspozitë, ndërkombëtare në GKA “Pavarësi” dhe po aty me pjesë në ekspozitën për “Skënderbeun”. Pastaj në Galerinë e Vogël me pedagogët e Akademisë së Arteve. Ndërkohë realizon 3 ekspozita personale, në Sarandë 2006 dhe 2008 dhe në Tepelenë në vitin 2008′. Hap studion e tij në Tiranë duke realizuar me qindra piktura që ndodhen në Shqipëri dhe gjithandej botës. Merr pjesë disa herë në ekspozitën “Pranvera”, si dhe ekspozitat të përbashkëta në MHK. Në vitin 2013 cel ekspozitën e rëndësishme personale me 40 punë të formatit të madh “Transformers”, ritmikisht ekspozon në MHK, në vitin 2017, hap tjetër ekspozitë personale “Si një kafe” me 76 punë të realizuara gjatë një viti. Nga viti 2016- 2017 merr pjesë në 22 ekspozita ndërkombëtare, vlerësuar nga kritikët më në zë në Itali, Vittorio Zgarbi, Paulo Levi, Daniele RadinniTedeschi, Federico Caloi, Sandro Serradifalco, Jean Charles Spina, Elena Ciccetti, Georgio Grasso, etj. Së fundmi në 28 dhjetor 2017 çel ekspozitën ,”Urban vjeshte” me 18 piktura në 18 ditë, në hollin e Twinner Towers Tiranë.
Më poshtë po botojmë analiza kritike për veprat e tij pjesëmarrëse në ekspozitat ndërkombëtare:
Arte Firenze 2016 me Vittorio Sgarbi -Ilviaggio continua 100x100cm olio
Mënyra e tij për të bërë art të prek dhe lulëzon në një kombinim të padiskutueshëm të aftësive dhe harmonisë teknike, duke i liruar ato emocione të pasurisë së tij të brendshme. Një falënderim të pafundmë që pasurove dhe ushqeve, mbi të gjitha, mendjen dhe zemrën e atij që vëzhgon, duke stimuluar një kuptim që synon të shkojë më tej dhe na fton për ta parë atë vlerë universale të bukurisë, nëpërmjet ‘Artit që i vë të gjithë dakord dhe nuk vdes kurrë.
Vittorio Sgarbi
Dilemma , olio, 145×145 cm
Gjergji Meta është një mjeshtër i modernizmit të madh, por para së gjithash ai është një person i pajisur me një ndjenjë të madhe të vëzhgimit. Analizon,vëzhgon mendon dhe duke studiuar se çfarë e rrethon atë çdo ditë është ushtrimi i ndjekjes së vazhdueshme. Imazhet ndjekin njëri-tjetrin dhe në mendjen e tij krijojnë filma imagjinarë nga e cila vetë mjeshtri nxjerr fotograme që bëhen më vonë pastaj pikturat e tij. Ngjyra është punuar nivel pas niveli në një vazhdimësi të vazhdueshme që i jep kompozimeve një tre dimensionalitet të papritur. Intuita per te bërë kaos poetik, furinë e qytetit “, bën qe Meta bëhet një tregimtar modern i jetës, një transmetues qe refuzon fjalët për të komunikuar me anë të shenjës, reflektimeve ,turbullira te vena ne zjarr, bëjnë dimanike rrugëtimin e tij piktorik që rrit një ‘origjinalitet intensiv ndaj shpirtit të tij, një aftësi ‘për të vëzhguar dhe për të marrë më shumë unike se e rrallë. Fuqia per te nxjerre frymëzim nga normalja është nje avantazh i madh qe artisti me shkathtësi përdor në favor të tij duke nxitur aktivitetin e tij nëpërmjet përdorimit jo vetëm të ngjyrave të vajit por edhe të materialeve të tjera atë që punon vepra të ndryshme, por të njëjtën identitet natyral.
Sandro Serradifalco
La speranza dell vita olio, 100×100 cm
Një shembull intensiv i kubizmit ku perzihet stili tipik i mjeshtrit Gjergji Meta, që me spatula me ngjyra të ngarkuara emocionalisht shfaq intensitet krijues, duke vënë në dukje nevojat e tij , duke kanalizuar mendimet me anë të pikturës, shpreh maksimalisht unin nga këndvështrimi i tij. Në përgjithësi kompozimi me nota harmonike lirike, tregojnë një prirje në perballje me një art poetik , i cili rishkruan me gjuhën formale konteporane duke i dhënë drite dhe shkëlqim.
Paolo Levi
Si një kafe …ritual, ngjyrë, aromë, institucion…gjithçka vjen drejt nesh, sa përmend atë, në tavolinën çudibërëse, kuadrat dybrinjëshëm, e rrumbullakët, druri, mermeri, e qelqtë, e lartë, e shtirë, inoks, e errët, klasike, moderne, e kuqe, e bardhë, jeshile, filxhanë të bardhë me vija të kuqe, blu, të verdhë, vertikal, të gjerë e të ulët, njerëz të gjatë e të shkurtër, obezë, transparentë, me syze miopi e të zeza, firmato e fallco me shumicë, të vjetër si kafe, të bardhë, të ftohtë, seriozë, hokatarë, syzinj, kafe apo qiellor, me flokë si dallgë apo borëmali, të zinj si nata, zyrtarë, ekonomistë, politikanë, pensionistë, artistë, studentë, lypësa gjithfarësh, qytetarë, provincialë, katundarë, të huaj, çdokush që ulet aty. Askund, si aty, nuk ka debat më demokratik, të lirshëm, të heshtur, i frikshëm, gazmor, i thatë, mortor, me ngjyrë. Kur je vetëm, në heshtje, projekton vizualisht veprën tënde të ardhshme, dhe, në studio e realizon si një ekspres Italian a si një turke të avashtë, me kujtime të bukura e të hidhura, me të ardhme me dritëhije, e ngrohtë apo e hirtë, po kështu, ka qenë e do jetë kafeja, vendi që na krijon ndjesi të reja, motive pafund, vjegë për krijim ,andaj, ju ftoj të shijoni këtë ekspozitë, me kohën e një kafeje.