Poezia e Titos Patrikios nën shqipërimin e Arqile Garos

Rrugëdalje

 

 

Dëshironte të fitonte lirinë e saj –

të paktën kështu shprehej,

e mbushur mospërfillje për atë ç’ka ishte botë e saj

e mbushur llahtarë për ç’ka nuk ishte botë e saj.

Një farë kohe bëri shoqëri me artistë

e intelektualë të majtë.

Ndërkohë i rezultoi se liria

varej nga faktorë ekonomikë

(e bukuria sa kish nisur të venitej).

U martua me rastin e parë të sigurt

dhe ç’do natë, në krevatin e saj akullnajë

konkludon se bota është absurde,

armiqësore dhe  jetëshkurtër.

 

Shqipëroi: Arqile Garo, Janinë, maj 2013.

 

Para të vdekurve

 

 

Brënda laringjeve të shkallmuara të të vdekurve tanë

rënkojnë akoma të pa tretura fjalët e tyre të fundme:

“Rroftë Stalini”.

“Rroftë komandant filani”.

“Rroftë vendimi filan”.

 

Kush e ka kurajën sot të qëndrojë para tyre

edhe t’ u thotë – ky që jetoi…

Por ai jetoi, ne jetuam, si t’ ju themi për gabimet

juve që i dinit ose dhe nuk i dinit, ç’ mund t’ ju themi,

tek niseshit mes pikëllimit tuaj krenar

pa lëvizur kokën qoftë edhe një grimë.

 

Shqipëroi: Arqile Garo, Janinë, maj 2013.