Albspirit

Media/News/Publishing

Viron Kona: Mani i shtëpisë sime

 

 

 

 


 

Manin më të famshëm kisha unë në oborr,

të dëgjuar për frutat e shijshme e lartësinë,

ndaj shpesh herë s`më rrihej pa u mburrur:

si ky man s`gjeni dot në t`gjithë Shqipërinë!

 

Kacavirresha me shokë n`degët e përthyera,

hipnim dhe zbrisnim si ketra dhe majmunë,

mani na gostiste me kokrra t`ëmbla,të zeza,

paçka se e gjuanim vençe me shufra e gurë…

 

Kur ai bëhej prush ne hanim me grushte,

përlyheshim me ngjyrë n`faqe e gjer në sy,

pastaj mbushnim përplot pjata edhe tase,

dhe ua shpërndanim fqinjëve për mbarësi.

 

Manin e krahasoja me gjyshin tim t`dashur,

që qeshte e gudulisej kur i varesha në trup,

më përkëdhelte dhe më jepte ca lekë t`holla,

t`blija akullore apo ndonjë ëmbëlsirë e frutë.

 

Një ditë manit i erdhi fundi si çdo gjallese,

pas një krisme të mbytur ra në tokë i qetë,

një erë shpërndau gjethet skajeve t`oborrit,

në vend t`tij një lastar nisi të rritej përpjetë.

 

Ashtu si gjyshi edhe mani jetoi kohën e tij,

por lastarit të i ri i “la me gojë” një amanet:

t`i mirëpriste e t`i gostiste përherë  fëmijët,

që i kish shpallur miqtë më t`dashur n`jetë…

 

………………………

Mani(i bardhë, i zi,i kuq, laraman) është pemë që ka frutë të ëmbël dhe të shijshëm, bëhet gjatë verës, përdoret për reçel e pekmez, në akullore, por dhe për prodhimin e rakisë. Në gjethet e pemës së manit, “lulëzojnë” krimbat e mëndafshit, të cilët, sa më shumë gjethe hanë, aq më shumë mëndafsh prodhojnë. Çaji me mana të zinj përdoret kundër diabetit, presionit të lartë të gjakut, kollitjes, djersitjes, inflamacioneve të zgavrës së gojës etj.                                  

 

 

Please follow and like us: