Vargje poetike nga Katiola Karoli

 

 

Peng i lotit!

 

Ngela peng i lotit tënd

Vuajtja ime ishe ti.

Dhe kjo zemër ende dhemb.

Më kafshon shpirtin, ky trishtim.

 

Ngela peng në sytë e tu.

Shpirtin  e shpirtit më rrembeve.

Sa herë që do të takohemi të dy.

Trupi ngrin gjakun, në akull u ktheve.

 

Ngela peng, zog në gracke.

Pas më ndjek hija jote.

Zot, mëshirë kurrë mos pastë!

Ti je çmenduria e kësaj  bote.

 

 

Të dua!

 

A ke dashur ndonjëherë?

Kështu siç unë ty të dua?

Me trup e shpirt, me çiltërsi.

Sa frikē kam të të mbaj në duar.

 

Të paqta janë mendimet prane teje.

Zemra ime kur pranë tëndes rreh.

A ke dashuruar ti ndonjëherë.

Kaq bukur, kaq ëmbël si një pranverë.

 

Nëse po të lutem ma trego.

Kurioze jam për ndodhitë e tua.

Dhe pse ndihem tepër xheloze.

Fashit xhelozinë e më tepër të dua.

 

Gjahtari i ndjenjës sime!

 

Ah, ti je gjahtari i ndjenjës sime

Lufton çdo çast me xhelozite e mia.

Me sytë tretur nëpër perëndime

Kërkon të ndjesh rrahjet e zemrës.

 

Ah, sa herë vjen drejt meje

Në ëndrra të marra, ndezur nga malli.

Gjahtar i ndjenjës sime të çmendur

Largësia po më varros së gjalli.

 

Një shpirt!

Vetëm mantelin e natës hodha mbrëmë.
Zbukuruar atë me mijëra yje në qiell.
Vrapova në heshtje mistike të natës.
Vrapoja drejt teje, o jeta ime-diell.