Rrahman Paçarizi: Nana

Shikim s’desha t’ia shoh si të fundit

As mbështetjen në krahët e bamë me dëshirë

Fryma 60 vjeçe më krijoi lidhjen kozmike

Prani hyjnore ndjeva flladitshëm në hapësirë

Kur kambë e du’r m’u kputën e qafën e saj

Tu’ i lanë në ftyrë gjurmë krenarie e mall

Tesa shpirti saj triumfueshëm më përkëdheli

Në vend të dorës, shikimit, buzëqeshjes së rrallë

Nanë asht qoftë edhe veç si kujtim

Si shpirt i falun andrrash

Mall mëngjesesh e mbramjesh

Me u knaqë tuj folë, në acar janari

Uhi pranveret që prisnim më përplaset ballit

E vendi zbrazët kahmos, veç zemra e mbushun plot

Me dashni që varri se mlon për jet’e mot

E, krejt fjalët më rimojnë me të sajat

me sytë e vuejtun më qorton pë nji pikë lot

për çdo merak në jetë

edhe për dekën që duhet ba dekë