Odise Kote: O DRITËZ E BRISHTË E AGUT!

O dritëz e e brishtë e agut, që m’i ndrit e m’i mbush sytë,

eja të ikim larg, në vijën e diellit, atje, në foleza të ngrohta.

Mbi maja degësh a ëndrrash përgjumur, ndjellë në hutim,

thyer në mure frike pa formë, ngecur pa guxim nëpër porta.

Kapërceje trishtimin e portës së parë, tinëz e fshehur, e kyçyr.

kapërce të tjera pragje, trokit, thyej, këmbëngul kokëfortësisht.

Braktise të tashmen se shpresën e së ardhmes e mban lidhur,

Eja ikim larg, o dritëz shkëlqimtare e agut, o dritëz e brishtë…

Ah dritëz e brishtë që zbret si çlirimtare…