Odise Kote: VETËM TI

Vetëm ti ma ke rrëmbyer kujtesën.

Ç’ti them erës që gërvisht me thonj në qelqe.

A e kam humbur të gjithë shpresën,

Pyes gërmat e ujit që në pemë durimi varen…

Vetëm ti ma ke rrëmbyer kujtesën.

Sa grackat dhe ëndrrat pa ty i refuzoj.

Gjethet që bien gjithë natën,

shkrimet e shiut dhe erēn e çmendur,

që tani kushedi se ku bredhin?

Vetëm ti ma ke rrëmbyer kujtesën…