Ismail Xhaferi: Një copëz vjeshte 

 

Një copëz vjeshte kemi përbrenda,

Një vjeshtë që s’ikën asnjëherë,

A s’janë shpirtrat tanë trazuar,

Si gjethe vjeshte nëpër erë?!

 

Një copëz vjeshte e ka një vajzë,

Sepse është ndarë me vajzërinë,

Një copëz vjeshte e kanë ca pleq,

Që s’mbushin dot gjoksin me frymë.

 

Një copëz vjeshta e kanë gjithë nënat,

Të fshehur thellë tek psherëtimat,

Një copëz vjeshte e ka kjo grua,

Tek ngjyen flokët të fsheh thinjat.

 

Një copëz vjeshte e ka kjo shkollë,

Që buzëqeshja i ka ngrirë,

Kjo shkollë pa nxënës e mësues,

E kyçur si një manastir.

 

Një copëz vjeshte e ka kjo portë,

Kjo vatër ku s’ndizet më prush,

Një copëz vjeshte e ka kjo rrugë,

Sepse mbi të s’kalon askush.

 

Një copëz vjeshte ka mëkatari,

Sa hèrë që shkon në kishë të falet,

Një copëz vjeshte e ka atdheu,

Që sheh si vdesin idealet.

 

Një copëz vjeshte kemi  përbrenda,

Një vjeshtë që s’ikën asnjëherë,

A s’janë shpirtrat tanë trazuar,

Si gjethe vjeshte nëpër erë?!

 

Një copëz vjeshte…