Irma Kurti: Letër nënës

 

Si je nënë? Prej kohësh nuk flasim,

nuk kam marrë prej teje asnjë lajm,

ka shenja që nëpër ditë i deshifroj

si sinjale që ti m’i sjell nga larg.

 

Premtove se vdekja s’do të na ndante

dhe vetëm për një çast ti do të vije,

të gjitha ditët e mia janë shndërruar

në rrahje të shpejta zemre, në pritje.

 

Tanimë unë s’mundem që të vij tek ti

se udhën ma zënë vargje poezish plot,

të tjera ide të zbehta të përgjumura

po më presin që mbi letër t’i zgjoj.

 

Nëpër ditë i sjell ndërmend aq shpesh

kujtimet tona, bisedat për dashurinë,

mbrëmjet e ftohta përreth një furnele

të vogël që ngrohte të tërë shtëpinë.

 

E shtrenjta ime ti i mbaje premtimet,

këtë herë diçka ka ndodhur me siguri.

Do të ta nis letrën në strehën tënde

që rifreskohet nën hijen e selvisë.

 

Irma Kurti: Lettera alla mamma

 

Come stai, mamma? Da tempo non parliamo,

non ho ricevuto nessuna notizia da te,

ci sono segnali che nei giorni decifro

come un tuo saluto, come le tue tracce.

 

Tu mi avevi promesso che saresti venuta

e non ci avrebbe mai separato la morte,

tutti i miei giorni si sono trasformati

in attesa o in battiti veloci del cuore.

 

Mamma, io non posso venire da te adesso,

i versi mi aspettano immersi nel sonno,

molte idee vaghe e confuse mi attendono

di tornare al più presto, su un foglio.

 

E mi vengono in mente le nostre memorie,

le sere intorno a un minuscolo fornello,

il piccolo appartamento e le notti buie

che si accendevano dal nostro affetto.

 

Tu sapevi mantenere le promesse, Mamma

e temo che forse qualcosa sia successo.

Ti spedirò la lettera nella tua dimora

rinfrescata dall’ombra di un cipresso.