Hamit Aliaj: VJESHTË KËMBËTHYER

 

Tash ish hero dhe duhej të udhëtonte natën,

Malli e kish marrë të bëhej fëmijë,

Shkoi te shtëpia e vjetër dhe i gjeti kukullat,

Në panik iu fshehën degëve të pemëve:

⁃ Bie erë të vdekuri, thanë.

 

Atëherë u nis për në qendër të qytetit të vogël

Te shtatorja e tij rënkonte një vjeshtë

Që kish thyer këmbën diku në mal.

 

Dervishi i fatit nuk më ka thënë

Gjithë netët e botës t’i bëj përjashtë, tha

Mori kokën e përmendores së vet

E u nis të kuvendonte të paktën një natë.

 

Të nesërmen, policë vjeshtakë

Vendosën kokën te shtatorja

Dhe në lajme u dha se u kap dhunuesi i përmendores.

 

Veçse nuk kish duar

E s’kish ku i viheshin prangat.