Meti Rexhepi: KRUPA

 

ndoshta terri i natës e shtyri rrotullimin e pandalshëm

të insektit krahëbardhë ndanë fanarit dritë-zbehtë të tryezës

herë me turre e me vrulle ritëm prishur e lehtësisht prajshëm

instinkt i ritualit por pa droje i skajshëm

mbi shelgun vajtues i kishte ikur dita e përftimit këndshëm

terri shufër e zezë i zi gjarpërues i vërvitej kudo në hapësirë

dhe rrjeti i merimangës anë e kënd i shtrirë

duke mëtuar thithjen e tërë kësaj drite të bekuar

hutaqja flutur i jepej rrotullimit të pangopur

fanari i sillej nga lëbyrja i humbet vija përplas kokën

bota nuk është e sheshtë vijave me lakadredha

grishjes së dritës krahët i shqyheshin fare lehtë

bukuri mjeshtërore e pikturuar mbi petka të reja

e drita ishte zjarr

simbolikë e pangopësisë i shporri gjumin fluturës

i dendësoi para djegies krupën.

 

*Poezi nga vëllim.i më i ri “URTIANA”, Prishtinë 2023.