Astrit Lulushi: Mos urre

Njeriu u bashkua me shokët e tij dhe ata u nisën derisa arritën në një fushë plot me fara. Shokët e tij morën secili nga dy, por ai nuk mori asnjë. Ata vazhduan udhëtimin e tyre dhe erdhën në një fushë plot me lakra. Secili mori dy, por ai nuk mori asnjë. Ata e pyetën se pse nuk kishte marrë asnjë dhe ai u përgjigj: “Kështu jam mësuar”. Çfarë është e urryer për veten, mos e bëj për tjetrin.

Ata që janë të shtypur, që dëgjojnë fyerjet pa u kundërpërgjigjur, që veprojnë me dashuri dhe janë të lumtur nën sprova, për ta është shkruar: “Le të jenë ata si dielli kur del me fuqinë e tij” dhe ka një fjalë të urtë: “Bëhu i mallkuar dhe jo mallkues”. Bëhet akoma më e qartë në shtjellimin e dy aforizmave: “Le të jetë nderi i shokut po aq i dashur sa i yti për ty”. Ashtu si një njeri ka kujdes për nderin e tij, po ashtu duhet të ketë kujdes për nderin e tjetrit; që të mos ketë reflektim për reputacionin e tij të mirë, po ashtu duhet të jetë i shqetësuar që të mos dëmtojë reputacionin e të afërmit të tij. Në mënyrë të ngjashme me maksimën: “Lëre që pasuria e të afërmit të jetë aq e dashur për ty sa pasuria jote”. Ai mëson se ashtu si një njeri ka kujdes për pronën e tij, po ashtu duhet të ketë kujdes për pronën e të afërmit të tij; ashtu siç dëshiron që të mos ketë thashetheme të shëmtuara për (mënyrën se si e ka fituar) pronën e tij, po ashtu duhet të jetë i shqetësuar që të mos bëhet asnjë reflektim në lidhje me të afërmin e tij”. Përveç urdhrit për të dashur, ekziston urdhëri për të mos urryer. “Ti nuk do ta urresh vëllanë tënd në zemrën tënde”, nuk duhet ta mallkosh ose ta godasësh; prandaj teksti shton ‘në zemrën tënde’ qëllimin që të ndalohet urrejtja që është në zemër”. Urrejtja ndaj krijesave të tjera është një nga tre veset që e largojnë njeriun nga bota. Asnjë përmbledhje më e mirë mbi temën e dashurisë për tjetrin nuk mund të sugjerohet sesa epigrami i mprehtë: “Kush është i fuqishëm? Ai që e kthen armikun në mik”.