+16/Luan Rama: Të gjitha gratë e dashuruara janë të bukura

Detaj i tablosë së Artur Muharremi

 

—-

“Të gjitha gratë e dashuruara janë të bukura”

– më tha një ditë një plak duke kujtuar të dashurat e tij.

“Si mund të jetë ndryshe, – iu përgjigja,

nga Sulamit tek e dashura më e re

gjithë dashuritë që lindin përkundin botën

e në fund zhyten si diej e përflaken në det

tek ngjizin të tjera jetë”.

Dashuria tyre agimet i bën më të bukura

të kaltrën e qiellit më të thellë

të gjelbrën e pllajave, të madhërishme,

dhe po kështu okrën e diellit mbi sy,

një sonatë dielli e zjarresh

përqafuar nga krahë shiu,

re që vezullojnë mbi njëmijë harqe që i këndojnë Orfeut

dhe një violonçel nderur në fllad

si një shami nusërore që veç endet, s’dihet ku.

E ëmbël kjo dashuri

për të ngrohur shpirtra të tjerë,

të dhimbur, të heshtur,

harruar në zinë e vetmisë.

 

Ju shpirtra të bukur që të dashurit i ktheni në shenjtë,

ju kortezhe të mrekullisë dhe mistikës,

lëvduar jeni nga poetët e botës,

ju buzë të kantikave më të bukura biblike,

të njomështa, qershiza që pikojnë,

ju jepni veç shpresë dhe shtroni udhë

hapni shtigje

për dashuri vajzash të reja,

shegët e trupit tuaj hapen ngadalë,

të kuqe kardinale që rrjedhin musht,

duar të padukshme ju ngrenë lart

si t’u tregojnë Zotave më të ëmblën dashuri,

më të hirshmen, sensualen,

e denjë për altarin e pjellës

kantikës së kantikave.

 

Të gjitha gratë e dashuruara janë të bukura

të përkorat gra me aureolën e dashurisë,

me gjinjtë e bardhë, aromë qumështi

që hepohen lehtë në koncertin e madh të pranverës

ku Endërrimtarja e Hendelit i ngre në ajër

në lëndina që nderen në qiell

dhe ju ktheheni në engjëj të bukur

përhumbur në dashuri.

 

Sa hire e nure mbi tokë,

pikturuar nga dora e një Botiçeli, Ticiani, Modiliani,

hire të ngjizura në bardhësinë e telajos

të bukura dhe të etura gjithnjë,

flokë të pushpurisura kudo e në çdo kohë

në brezare e fusha të dëshirës,

në shtretër të drunjtë fshatrash të largët,

mbi çarçafë të bardhë të botës alpine

aromë sherebeli

mbuluar e zbuluar nga afshet e përgjërimit.

Ju gra të dashuruara që rendni si sorkadhe

veç zogj ju ndjekin pas

tek rrahin flatrat në delir,

ju krijesa të mallit që gjithnjë nxitoni

drejt shesheve të dashurisë,

dëshira në strehëza mjalti,

lëshuar e shtrirë si lotuese

për t’u puthur gishtërinjtë dhe këmbët,

supet, ijet e barqet

si në një tablo të Klimt,

nenyfarë ëndërruar nga Monet

në pritje të gëzimit sublim

në përhumbjen e trupit dhe portat hapur

duke harruar perënditë:

kështu dhe ju vetë ktheheni në hyjni.

 

Të gjitha gratë e dashuruara janë më të bukura

se statujat e zhveshura të antikitetit

Praksiteli do të zgjohej i mahnitur

nga dashuria dhe ethet tuaj.

 

Dhe gjaku i nxehtë nxiton

gjer në buzët e hapura e të purpurta,

gojë më gojë

e frymë më frymë,

gjinjtë ju fryhen nga limfa e epshit dhe e dëshirës

si në sytë e mbyllur të Madalenës së Caravaggio-s,

të gjitha ju gra të dashuruara jeni të bukura,

punëtore të tokës, mjelëse, rrobalarëse,

zonja të penës, artit, shkencës,

njëlloj të bukura, përshkëndritur nga dashuria

tek shtriheni në hije vreshtash për të humbur kujtesën.

 

Po, i dua të gjitha gratë e dashuruara

cilatdo qofshin,

dua të purpurtën e shpirtit të tyre,

gjakun që rend dhe britmën e lehtë të gëzimit,

dihatjen e ekstazës,

dua ecjen e shpenguar dhe fustanet e hapura

që tunden në fllade dashurie,

ashtu të dashuruara

ata kthehen në shpendë mitikë e hyjnorë

mbi çatitë e botës,

shkojnë, dehen e kthehen sërish,

duke harruar se çfarë dite e stinë është,

në sytë e tyre bota të shfaqet ndryshe,

reflekse në një mijë pasqyra

me diej të nxehtë që të drithërojnë

dhe hëna që shkëlqejnë si liqene të argjendta

që të lënë pa frymë…

 

Të bukura jeni gjithnjë ju gra të dashuruara

që në gjenezën tuaj!

————