Astrit Lulushi: Në kujtim të fjalëve
Rrënja e fjalës serafim do të thotë “zjarrtë” ose “ata që digjen”. Kemi parë sesi ‘s’ bëhet ‘x’ ose ‘z’ me kalimin e kohës. Përdorimi i fjalës tregon se një serafi është një gjarpër fluturues i njohur për zjarrin e tij. Fjala dragua dhe serafim përdoren në mënyrë të ndërsjellë.
Fjala “hannahas” (lënë papërkthyer) shfaqet në Biblë në incidentin e kafshimit nga një gjarpër i zakonshëm. Është një shembull i përdorimit të tij nga libri i Amosit nga viti 8 pes: ‘Çfarë do të thotë për ju Dita e Zotit? Do të thotë errësirë, jo dritë, si kur dikush ikën nga një luan vetëm për t’u përballur me një ari; ose kur një njeri hyn në shtëpinë e tij dhe vendos dorën në mur vetëm që një gjarpër (hannahas) ‘ta hajë’ ose ‘ta kafshojë’.Të kafshoshesh nga një gjarpër është mjaft e keqe. Ne themi shpesh ‘e hëngri’ gjarpëri. Një pickim nga një gjarpër fluturues dhe i zjarrtë sugjeron diçka të një rendi tjetër.
Ështe dënimi i Zoti për popullin që ankohet për çdo gjë. Dhe siç thotë historia, shumë njerëz vdiqën si rezultat.
Por ka një post-skript – dhe këtu qëndron një shembull tjetër i “mëshirës”, kur Zoti e informon popullin e tij të plagosur dhe që po vdes që të përkulen dhe të adhurojnë. Dhe kushdo që ka krijuar një dragua prej bronzi dhe këmbëngul të përkulet, do të vdesë. Logjika e këtij momenti është se Zoti i detyron njerëzit të rivendosin bindjen dhe adhurimin ndaj tij. Dhe nuk lejohen të përshkruajnë të Fuqishmit e tjerë ose të përkulen para tyre.
Please follow and like us: