Cikël poetik nga Tefta Sala

 

Më lodh kjo vapë e lojtur mendsh

 

Eci dhe lodhem,

më lodh kjo vapë e lojtur mendsh

si të jetë në moshë, më lodh

politika e një njeriu të pagdhendur,

që nuk resht së zbukuruari situatën, si të jetë

një manekin i zhveshur kokë e këmbë.

Eci dhe mendoj, ku shkojmë?

Sepse hapat na kthehen si të jenë shuplaka

e fati ynë një gangrenë që vetëm gjak lëshon.

Nuk ka më kohë për përzgjedhje sterile,

këtij populli i ka mbaruar shpresa tashmë.

Eci dhe mendoj, pas meje ka me mijëra sy

të plagosur, që pak jetë kërkojnë.

Unë nuk mundem tju jap asgjë, nuk jam zot.

Hej zoti im, vetëm tek ti shpresoj!

2.7.2019.

 

Atdheu im!

 

Një copëz elegji e pakënduar.

Një copëz dhimbje e provuar.

Një copëz vuajtje që vetëm heq,

E ofshamat kurrë nuk iu dëgjuan

Në kuvend.

Atdheu im, prekja që nuk të braktis,

Por braktiset pa mëshirë nga të paligjtë.

Atdheu im, kafshata që nuk mbaron kurrë.

por që e mbarojnë çdo ditë tradhëtarët e sëmurë.

Atdheu im, prindi që nuk të lë jetim,

Por që e lënë shqiptarët çdo ditë

Atdheu im, qan në heshtje, fatin e tij tragjik.

24.6.2019.

 

Më trazo të lutem!

 

Më trazo të lutem!

Dua të shijohem nga goja jote,

para se hëna të shfaqet

në trojet e saj.

Ka xhelozi ajo, më shumë

se cdo vajzë që të vjen

rrotull, qoftë edhe për famë.

25.6.2019.

 

Ishte vjeshtë…

 

Ishte vjeshte, por jo si në këtë qershor

dyshim.

ishte nga ato vjeshtat që rrëzonte

kujtime gjethesh e nuk ndjente mall.

Gjithkush ikte…ikte dhe vetëm ikte.

Ndërsa vjeshta vetëm rrëzonte e rrëzonte

gjethe kujtimesh.

Sepse në shpirt ajo nuk kish mall, as gëzim

në shpirt ajo kish një gjol plot trishtim.

29.6.2018.