Nexhat Halimi: Kulla dhe shkrepja

Në secilin gur të kullës rreth zemra

rrjedh gjaku i atyre që i mbrojtën e ranë për të

në kullë fle jeta dhe vdekja kokë më kokë

kullat janë rrugët e gjata të ndezura në të gjithë fanarët

vijnë ndër fije kohësh të lashtësisë e ikin në lashtësi

në secilën kullë shqiptare rrah zemra shqip

Flenë kafkat e çara e mbi to kalon dita e nata

në secilën kullë janë sytë e duart e ëndrrat

ja tashmë herë bie mjegulla me penjëza gjaku

herë tjetër bie shi me pika të zgjuara nga gjeneza e tyre

e herë tjetër shfaqet ndonjë mi në formë XheSu-je

dorë për dore me tradhtitë e të mjerit IbKa-u

në secilën kullë ja dëgjoje rreh me gishtin në zemberek

e shkrep ndër kohë  vetëtima e pushkës me hov.