Mustafa V. Spahiu: LUMI I GURGUROCËS

 

I.

Mendja m’çoi andej mbase fantazia,

Ta shikoj shtratin tënd më dredharak!

Si i ke prerë shkëmbinjtë me katarakt,

Valë ngadhënjimesh m’flet lashtësia!

 

Me mjeshtri shkrepat i dërmoi dalta,

Lum’i Gurguroc’s e more përjetësinë.

Mes dy shpatesh rrjedhon në luginë;

Dielli t’u bë bajraktar duarsh t’arta.

 

Shtratin e ke gur mbi gur-thell’sisht,

Bjeshkëve ua zdrit sytë e gjelb’rimit;

Gurët i godet me rrymën e durimi, e

N’brinj’e n’ballë triumfon vazhdimisht.

 

N’vend t’urash ke blana shkumës’ate,

Me trishtila stinëve rrin thep më thep,

Ndoj pëllumb xhitë (dafinën n’sqep);

Hëna freskohet nudo pas mesnate…

 

II.

 

Valët turren s’i ndalën as sfraktërrimi,

Troftat malore cepash ç’janë strehuar,

Kaltërsisë fshihen nga sytë m’t’zgjuar;

T’uritur ikin – finesë – nga ngashërimi.

Gurgullimën’arash – luadhesh e bartë,

Lumë me atakesh s’rrjedh i penduar?

Shtatë bjeshkëve bukuri’u ke dhuruar,

Shekujsh ligjëron – zërin tënd t’qartë.

 

Gulfat m’i dhanë flatra këngës time…

N’ty e shuan etjen me mijëra trima!

Emrat e tyre më vezullojnë në rima,

Lum’i Gurguroc’s palcë në kujtime.

 

Emëresë u bëre zemrash, n’fytyra,

Serpentinave sfondesh t’jeh zëri,e

Bëshmëri s’trillova tabllos jij i tëri

Fyejt jehojnë, zogjtë melodi n’lira.

 

 

Zonë Malore, qershor 2008, E premte, 16 prill 2021, në Dardaninë Ilire.