Bledar Koçi: E IKURA IME

Të pashë në një cep ëndrre

të largët..

Tërbimi i një ere të shtynte tutje.

Unë shkelja burbuqeve të Majit,

e dot s’të arrija.

“Sa stinë kanë ikur me mua” – ulërija…

E lusja, – mos ik!

– Mos ik, o e ikura ime!

…

Në ëndrrën e një ëndrre

të pashë.

Ku pranvera mbushte gjurmëve

të mia,

të gjelbrën e barit.