Sadik Bejko: NAIMIT

Brinjët e dala

Në gjoksin e Naimit

U bënë flatrat e Shqiponjës së Flamurit

Midis këtyre brinjëve gjaku ynë rrodhi

I vjetër që nga koha e gurit.

Përtej këtyre brinjëve aq të holla

Fare lehtë mund të shiheshin mushkëritë

tek po thithnin burimet e maleve,

kaltërsitë.

Mund të shihje si ngjizeshin

Të forta dhe të bukura

Motivet thellë në gjak, në asht, indeve…

Në ato brinjë mavija e muzgët e maleve,

te ai gjak rrezja e pritur e agimeve.

Brinjët e holla e të dala

Në gjoksin e poetit

U bënë flatra për Shqiponjën e Flamurit.

Me ato flatra ai udhëton drejt nesh

bën udhë në zemrën e foshnjës dhe të burrit.