Nuk mund të ngatërrohet nxitimi për 21 korrikun, me vullnet për reformen ne drejtesi. Do të ishte një gabim monumental. Kur sheh atë që ngjan si vrik i Ramës për të qenë në rregull me hënën e së enjtes, e parafundit e korrikut, të kujtohet lajmi që ka dalë në media mbi sezonin e vajzave që duan të rregullojne shpejt e shpejt virgjerinë tek mjeku meqë vijne emigrantet me pushime.

Në të vërtetë të kap një gaz i papërmbajtshem tek lexon një letër të Edi Ramës drejtuar Bashës, ku predikon dicka në emer të integrimit e Europes, i njejti autor që mbajti peng statusin e vendit kandidat pse nuk votoi 3 ligje, qe i mohoi vendit 20 milione dollarë per gjykatat administrative se nuk votoi nje ligj, shi ai që punoi pa u lodhur kunder liberalizimit të vizave, me të lodhshmin e të vetmin argument; S’du.

Ky pra, refuzues përsërites i asaj që njihet si aspirate europiane, me akte kundër qytetareve të tij na shfaqet sot si dashnor i Europes, e sidomos i nemces, që na ndricon rrugen të terëve. Një Edgar Morin i përdëllyer, hic më pak.

Po nuk mund të qeshesh me të madhe sic e do rasti, se skemi të bejme me një komedian, por me nje kryeminister që drejton vendin. Ky që shfaqet së voni si atlet i paqes, që fton me përunjësi ne tryezë opoziten, një adet frekuent i ditëve te fundit, nuk harron megjithatë asnjëherë të flase si lac lagjeje para studenteve, dhe nxjerr nga goja gjithe të zezat për kundershtarin, tërë akuzat për të cilat e zuri dementia kur mori pushtetin, edhe pse është ngjitur pra në këtë skenë gjithë duke u përberuar si gjentelmen.

Po ky teatër ska me spektatorë, ka dështuar, biletat sjanë shitur.

Nuk blihet cilido sapun për djathë sado alkimi të bësh.

Faktet jane të thjeshta:

Reforma në drejtesi është në tryezen e tij dhe nuk merr formë sepse ai nuk e firmos.

Reforma në drejtesi ka ngecur vetëm në nje pike, që nderkombetaret te mos marrin rol kushtetues, por të jenë vëzhgues, rojtarë me cdo akses të mundshëm. Një parim per të cilin ra dakort dhe zonja Nuland.

Dashnorin e Europes e të nderkombetareve e tradhëton në këtë veneracion kallp urrejtja për drejtësine, e ky petk i madh shumë për të, e nxjerr zbuluar në nevojen jetike për ta kapur pushtetin e tretë.

E mban veten për gjahtar metaforash po ka gjetur vetëm një lepur që ia var opozitës, sak në kohën kur në Tiranë qarkullon në vitin e tretë lepuri më i madh i dy dekadave me shtatin e beqës së qindra milionë euro koncesione, brejtës si ahmetaj me një dorë në cdo pasuri e aset publik, tinzar si tahiri i brendshëm aferat e të cilit me krimin nuk i numëron dot, një lepur me përmasa gati mitologjike ku cdo ministër, drejtor, e ardian oshe-je, gjen një tipar të vetin, lepur që dridhet në barkun më të madh të korrupsionit, mes veshkave të dhjamura me lekët e rilindjes.

Drejtësia e pakapur që lufton korrupsionin, është në tryezën e kryeministrit, e firmosur nga Partia Demokratike bazuar kryekreje në rekomandimin e Venecias, pranuar nga të gjithe që në fillese si guida e vetme në këtë rruge. Tani kuptohet që kjo reformë ka nevojë dhe për një firmë tjetër, që mënon e mënon të vihet. Pse? Kërkojeni përgjigjen në dosjet e tenderave, koncesioneve e evazionit të pashembullt.