Rexhep Polisi: NJË VELLO REJE

Kjo mbrëmje e trishtë dimri,

Si pelerinë, ka hedhur petkun e zi.

Përvëlon pasioni brenda meje,

Teksa jashtë bie borë në qetësi.

Si të iki, si të dal prej teje,

Si ta largoj këtë marrëzi?!

Trishtimi im një vello reje

Në ballin tënd larë me flori.

* * *

Ti vëren buzëqeshjen e çiltër në fytyrë

Dhe thua, “sa lumturi buron brenda tij”,

Por s’mund ta dish se dallgët në shpirt

Përplasen dhimbshëm me mënxyrë…

Ikën kërrusur nga pesha e dhembjes,

Ai që ti e sheh çdo çast fytyrëbleruar

Dhe askush nuk i kushton vëmendje,

As dielli s’ia ngroh shpirtin robëruar.