Sazan Goliku: Zeroja magjike

 

Zero, zero, zero, zero…

U këput litari i zeros

u përdrodh e u shpërdrodh

u bë njësh e u bë nëntë

u këput e u bë shtatë

dhe u mblodh e doli tetë

mes për mes krisi, u ça

nëpër vorbullat e kohës

nëpër honet e hapësirës

dhe u gdhend tridhjetë e treshi

dhe tragjik dhe qesharak –

numri i fatit të pafat.

Rrotullohet rrotullohet

si një shtjellë e pa fund…

…u përdrodh u bë spirale…

Plaku Hegel manshetëngrirë

Mendjepishë i gjelbëruar

mendjedet i gjerë i thellë,

po ta vërente që nga sipër

një spirale të pafund,

do ta shihte se ish – zero

(rreth i mbyllur i pa jetë)

ky litar pa anë e skaj.

Vrimë e zezë përthith gjithësinë –

vorbull makthi e pafund –

është dhe s’është zero magjike,

përtej saj do gjendet Zoti?…

Në kërkim të një hyjnie

s’u rrëzova në humnerë,

çava kurthe labirintesh –

fluturova në liri…