Xhoi Jakaj: Rruga e vjetër lyer me gëlqere të bardhë…

Rruga e vjetër lyer me gëlqere të bardhë…

Kjo është një rrugë e vjetër që kishte shumë dhimbje e lot, por zgjodha ta lyej me gëlqere të bardhë, hekurat rrethuese me bojëqiell dhe portën e ndryshkur ngjyrë jeshile…

Çdo veprim që bëja aty kishte një kuptim!

Banorët që jetonin pas kësaj rruge më prisnin gjithnjë me buzëqeshje, ndaj e kisha instaluar në fytyrë atë dhe sa herë kaloja derën e hekurt që një punonjës policie mezi e hapta nga pesha saj e rënduar ndër vite, nga ndyshku dhe çelësi i madh që mbante, më jepte një mijë ndjesi të çuditshme…

Ishte rrugë e gjatë deri te vajzat e gratë që kishin kufizim lirie dhe e prisnin me padurim hyrjen time brenda zonës së mbrojtur, kjo kishte një peshë jo e lehtë për supet e mia…

Mundohesha të kultivoja pak buzëqeshje, ashtu sikurse ato mbillnin sallatë, e lule në kopshtin e vuajtjes…

Desha të instaloja një dritë shprese n’fund të rrugës së tyre mbushur me dhimbje!