Dea Toçi: Vjeshta do shpirt…

Pseudoromantikë, vjeshtën mos ma prekni,

ajo kërkon zemër, përzier me pak shpirt,

mbi gjethen që bie kujtime mos shkrepni,

pema do ngrohtësinë e fillimit të dytë.

Ju që stërkëmbësha vutë anë e kënd,

i vodhët njëri-tjetrit shpresën për dritë,

mos, ju lutem, se më latë pa mend,

vjeshta do zemër, vjeshta do shpirt.

Rrini tek dimri, i ngurtë e i acartë,

bota s’ka befas njerëz kaq të mirë,

ngrirësi i qelizës mund t’ju shkojë për shtat,

vjeshta s’është e atyre që u shitën lirë.

Vjeshta do zemër…

Vjeshta do shpirt…