Astrit Lulushi: Maqedonia 

Dëshmia e patriotit grek Pavlos Melas: “Njerëzit në pjesën maqedonase nuk dinin asnjë fjalë greqisht” tregon se shumica ishin maqedonas etnikë. Pse një patriot grek do të pretendonte se maqedonasit nuk mund të flisnin greqisht? – sepse ata pasi përqafuan kulturën greke, më vonë u greqizuan, njësoj si epirotët dhe arvanistasit sot.

Nuk kishte “maqedonas etnikë” para viteve 1940 kur u krijua etnia “maqedonase” nga Tito dhe Kominterni, të cilët i kthyen bullgarët e Jugosllavisë në maqedonë. Maqedonasit e Veriu dhe gjuha e tyre “maqedonase” janë rezultat i një komploti të Kominternit (Internacionales Komuniste).

Pavarësisht nëse një komb maqedonas ekzistonte në atë kohë apo jo, është krejtësisht e qartë se Partia Komuniste e Jugosllavisë kishte arsye të rëndësishme politike për të deklaruar se ekzistonte një komb maqedonas dhe për të nxitur zhvillimin e tij përmes një procesi të përbashkët të ndërtimit të kombit, duke përdorur të gjitha mjetet.

Kisha ‘maqedonase’ dhe kombi ‘maqedonas’ janë projektuar nga komunistët jugosllavë. Duhet të theksohet se nuk ka asnjë lidhje midis maqedonasve të kohës së Aleksandrit të Madh dhe maqedonasit e sotëm, me origjinë sllave dhe të lidhur me bullgarët. Çdo enciklopedi e ka këtë fakt.

Trajtimi i historisë “maqedonase” ka të njëjtin qëllim si krijimi i gjuhës “maqedonase”, të debullgarizojë “maqedonasit” dhe të krijojë një vetëdije të veçantë kombëtare. Është e vërtetuar historikisht se “Maqedonia e Veriut” u krijua nga Stalini, Tito dhe Dimitrov, duke synuar heqjen e fshehtë të një pjese të madhe të Greqisë Veriore. Kjo u përdor gjatë periudhës 1944-1949 për të destabilizuar Greqinë. Fatkesisht, Shqipëria komuniste ishte pjesë e këtij komploti.

Ajo që nuk është gënjeshtër, megjithatë, është se maqedonasit e sotëm të veriut ishin me të vërtetë, bullgarë krenarë: Krste Misirkov, i konsideruar si hero kombëtar në Maqedoninë e Veriut shkruante:

“Ne vërtet e quanim veten bullgarë dhe të krishterë në kuptimin kombëtar. Disa do të pyesin pse flas për shkëputje nga bullgarët, kur në të kaluarën e kemi quajtur veten bullgarë dhe kur përgjithësisht pranohet se bashkimi krijon forcë dhe jo ndarje” (Macedonian Affair, 1903, Parathënie). “Si bullgar, do të kthehesha me dëshirë në Bullgari”. (Ditari, 1913)

Jane (Yane) Ivanov Sandanski, e konsideruar hero kombëtar në Maqedoninë e Veriut:

“Ne jemi të gjithë bullgarë, por po vrasim veten për asgjë. Është e vështirë për mua…”. (Fjalët citohen në kujtimet e saj).

Gotse Delçev, i konsideruar si hero kombëtar në Maqedoninë e Veriut:

“Vërtet është për të ardhur keq, por çfarë të bëjmë, sepse jemi bullgarë dhe të gjithë vuajmë nga një sëmundje e përbashkët”. (Janar 1899, në një letër drejtuar Nikolla Maleshevskit).

Faqja e parë e rezolutës së Kominternit, 1934, përmendet për herë të parë në histori një “komb maqedonas” si ky i sotmi, më vete.