Asgjë nuk është më kurioze dhe më e pakëndëshme se sa marrëdhënia e dy njerëzve të cilët e njohin njëri – tjetrin vetëm nga sytë e tyre – të cilët e takojnë dhe e vëzhgojnë njëri – tjetrin çdo ditë, madje edhe çdo orë dhe që vazhdojnë ta mbajnë lartë përshtypjen e indiferencës, qoftë për shkak të moralitetit apo për shkak të anomalisë mentale. Mes tyre ekziston një apati, një kuriozitet i mbylluar, histeria e një të pakënaquri, një nevojë për shkëmbim mendimesh e panatyrshme dhe e shtypur dhe gjithashtu njëlloj respekti i tensionuar, sepse njeriu e dashuron dhe e respekton njeriun vetëm për aq kohë sa ai nuk është në gjendje ta gjykojë atë, dhe se dëshira është produkt i mungesës së njohjes.

Thomas Mann: “Death in Venice and Other Tales”.