Vaid Hyzoti: LUAN ME DALLGËT

Ti luan me dallgët, i turpëron ato,

I bën të fshihen në rërë, në breg.

Ato shkumëzojnë nga inati ti qesh

Dhe dallgë të tjera me gjoks i pret.

Ti luan me dallgët, ti luan me mua

Përbrenda shkrumëzoj që s’të prek as të flas.

Një det i tërë turpërohet prej teje,

Ndërsa mua një sy s’më hedh një cast!

Sa dua të ngrihem e të mbaj në krahë

Pastaj të zhys në mbytje thellë tek deti,

Të ngre, të shpëtoj e vetë të fundosem,

Të paktën të thoje: Sa më donte, i shkreti.