Nexhat Halimi: Përjetësia e tufës me këngë
Hija e nimfës
Del nga uji i përflakur e s`është Nereida
këputet nga ylli mbi shkëmb e s`është Teuta
është veç frymë veç vetëtimë është zog
shpirtin mbytur në det e sjell ende në kala
ja nga gjethon në bedena kaq vjet në ulli
furtunë bën shiu nuk ndalet e zogu vjen
ja në fillim është veç një pikëz një pikë
më pastaj i vërehen flatrat sqepi në gjak e shpirti
ti në ranë me një grusht ulli pret dhe pret
në dorë të majtë me ëndrrën për iLirinë
dora të kthehet në gur të ndrit fanari aty
do të vish thua patjetër unë për vdekje të dua
pret pret bëhesh gur veç gjaku s`të humb.
Vdekja a është vetmia
Kurmi bosh mbetet nësa zemra ik me ty
pa frymën natyrisht s’ndihet gjallë asgjë
sy qelqtë ngrij në udhën që të vjedh
ik lëviz me dorë e gjithnjë zvogëlohesh
fund udhës shihesh pak apo aspak
gojë hapur më sillet çdo gjë në kokë
vjen e ik gjithnjë mjegull përplasen planeta
zë s’mund të nxjerr krejt mbytur në gjak
ti ik shikon nga larg dhe pak lëviz dorën
oh e diçka brenda këputet zjarr apo mall
dhembja kjo bishë çdo gjë brenda kall
vdes e hetoj nga ngrij dhe prapë i gjallë
kujtoj lule xheneti nga këpus në dumnicë
më ik një kec te gjirat një qengj te kisha
e te pusi i hasës pi ujë njëra buallicë
zbres e ngjitem kodrës së zhveshur kot
as mund të flas as dëgjoj as shoh dot
tash ti ik mbeten veç udhët cullak në borë
të vijnë e ikin ëndrrash në netët e acarta
fundi ky s`është fundin e kuptoj vetminë.
Pa ty
Pa ty nuk mund të marrë frymë
as mund të kujtoj nga vij as nga shkoj
cilit trung i takoj zot a kam zot
pa ty s’e kujtoj udhën për në vete
s’i dalloj ngjyrat s`i dalloj tingujt
s’i dëgjoj psherëtimat e zemrës dot
kjo ndoshta ndodh para vdekjes
te dashuritë e rralla e të pavdekshme
te ata që ia lidhin vetes litarin në fyt
do te jesh ose s’do të ketë zjarr
kot karkaleci i gjelbër i ëndrrës shfaqet
kot kërcen e bie te tërfili me katër.
Brigjet me ulli`
As hapësirë ka as ka kohë zemër
ajo që të përcakton ty aty është flaka
e vetmja gjë e përjetshme
ndërmjet dritës frymës e gjakut
shpirti yt i paprekur zgjohet në yll
e etjes i digjen fluturat e besimit
e vetmja udhë që e zë nga frëngjia
ende i harruar në gjumë të thellë
ja hëna nga ndezullinë mbi liqen
të përcaktohesh në hapësirë dhe kohë
e as ka hapësirë as ka kohë
të shfaqesh në brigjet me ulli`
Prapë te dhembja
Mos të ishe me hije këtu ti
unë s`do të arrija kurrë
kaq e largët e e tmerrshme udha
kaq e madhe flaka e harrimit
e digjet e digjet dhe digjet
e asgjë nuk mbetet veç hi
s` udhëtoj më as nga zemra
e kaq më pak nga pylli i ëndrrës
dua të ngel pezull të digjem
në etjen që të kthen në ulqin
sillu e kot prapë arrin te robëria
te dhembja e gjallë e yllit
Letër tjetër
Vjet e vjet ka as dërgoj e as marr dot letër
s`është pse s`shkruaj as për ndonjë gjë tjetër
veç lagjja s`ka emër as numër banesa ka
vend i shkretë ky pa kund shenjë e pa fryt
mund të jetë por është trungu mitik Im Yt
vitet e pagjak në veri nuk i kujtoj për asgjë
vetëm për dhembje për mall për lot
secili çast qe shkëputje nga zemra kot
e vetmja jetë imja atje gjithnjë mbetesh ti
në acar qoftë o në pikën e çeljes së qershisë
dëgjova dhe për dëshpërimin tënd të thellë
për ngritjen dorë mbi vete nga dhembje e vjetër
kjo në asnjë mënyrë s` është udhë imja
është vetëm yll pa frëngji gjak i dikujt tjetër
Përjetësia e tufës me këngë
Ik dhe vij vetes të mos shkoj a të shkoj patjetër
s’vritet për inat të heshtjes hi i zjarrit të vjetër
kaq vjet të ikur rëndë e tash ja këtu te pishat
ajo priste secilin i takonte secilit këtë 23 qershor
nexhmia unë ajo e aliu zgjohej në fjalë tjetër
në oshtimë gjithnjë të shtetrrethimit në Turqi
do të mund të falem turtulleshë dhe unë me ty
ç`thua ore Tha e e kujtonte zogun shtegtar
me bisht të gjatë e me pendë të përhime në zjarr
më shikonte eh ky kush është me kaq etje mall
koha ik kështu të ndërron tërësisht e të shkel
mbyll sytë e tret larg në vite dhe prapë sytë çel
ndizen urime nën lule të freskëta në buqeta
zot zemra do të më dalë përfundimisht kraharori
çel derën e qiellit ik lart s` ke ku ik spiraj qesh
pishat gjithë në flakë zgjohen nga një turtulleshë
23 qershor 2016.