Poezia e Fahrije Kllokoqit vjen në italisht nga Mimoza Pulaj

DHE TI FLE

U bëra këmishë e hënës,

Shtrat i ëndrrës,

Rojë nate,

Në këtë qytet të betontë.

Dhe ti s’e prish gjumin…

Ulur jam në prag të agut,

Thyej gishtërinjtë e heshtjes,

Dhe ti s’e prish gjumin…

E TU DORMI

Sono diventata una camicia di luna,

Custode notturna,

Letto da sogno,

In questa città di calcestruzzo.

E tu non disturbi il sonno…

Seduta sono alla soglia dell’alba,

Rompo le dita del silenzio,

E tu non disturbi il sonno.

—————————-

DHEMBJE

Vetëm kalldrëmet e këtij qyteti

E kanë kuptuar dhembjen

Që më gërryen në shpirt.

E kush vallë,

I bëhet hallexhiut mik?!

 

DOLORE

Solo i  selciati di questa città

Hanno capito il dolore

Che erode  la mia anima.

Ah! E chi mai

Si sente  amico  di difficoltà?

——————————–

MON AMOUR

Për ty shkrova

Gjithë fjalët e bukura të dashurisë,

Të gjitha çka gjuha.

Ato

Që nuk ia kisha thënë askujt,

Kurrë!

Ç’të të them tjetër,

Mon amour?

 

MON AMOUR

Per te ho scritto

Tutte le più belle parole d’amore,

Tutto ciò che la lingua possiede.

Quelle

Che non avevo detto a nessuno,

Mai!

E cos’ altro posso dirti,

Mon amour?