Sadik Bejko: ORA 24

Ca zëra:
Ku, ku je? më thërrisnin.

Lëvarur isha te bryma, te rrapet,
Te thëllimi shtie gjethet
te brisku rrjep gëzofin e bishave.

Tek shuhen gjurmë ujku në borë
Ku lëkurat zhvokshen nga trungjet
e nga shpina e gjarpërinjve…

Të mpiksja e ujit në akull,
te mpiksja e ditës në muzg,
i tejdukshëm, i tëhollur si petë.

Ku je, ku je? më thërrisnin.

Tegela gjalmi të natës me
gjilpërat e brymës më patën mbyllur
në gjethen e ditës që vdiq.

Ndër rrathë përbrenda trungut,
në rrjeta zift vrimash të zeza…

(Ku je, ku je?)

… një eklips sa gjysmë hëne në kokë…
e s’mund…
e dot nuk përgjigjesha.