Botimet Onufri sjellin librin poetik “Kalorësit e shiut” të Sadik Bejkos

“Nuk është e vështirë të dallosh vargjet e ngrohta, plot mendime, që kanë gjithmonë një rrjedhë të vetvetishme, të Sadik Bejkos… Dhe jam i bindur se nuk e ekzagjeroj aspak po të përmend se shumë vjersha të Sadik Bejkos (…) janë në nivelin e mirë të poezisë sonë në plan nacional”.

Ismail Kadare

Nga “Fjala në Konferencën Kombëtare

të Talenteve të Reja”, 25.02.1970.

“Libri Perëndim me pak natë është ogur i mbarë jo vetëm për poetin. Së pari, çel horizonte të reja dhe, le ta themi, pasuron poezinë shqipe me forma teknike. Së dyti, ai thua se dëshiron të na bindë se fjala shqipe mund të bëjë mrekullira në dorën e mjeshtrit; se ajo nuk del deri në Majë të Tomorit, as zdirgjet vetëm në Fushën e Mëllenjave, por shkon tutje”.

Ali Podrimja

“…Poezi që reflekton tej brezit. Energjia shkrimore e poetit përgjatë viteve ’90, me këtë rast, artikulohet si refleks i përplotësuar me prirje sintetizimi të përvojës jetësore, filozofike. Potencë krijuese… që synon dhe arrin artikulimin e një vizioni mbi qenien si univers, si rrjedhë dhe komunikim i përhershëm, i pakëputur; si projekt mes jetës, përjetësisë, kalueshmërisë”.

Prof. Ali Aliu

“Jeta për një kohë të gjatë në një qytet të gurtë besoj se ka luajtur rolin e vet në këtë lloj poezie gravurë, të rëndë e paksa gri. Ky pikëvështrim i ka dhënë poezisë një tis përhershmërie, gjithkohësie si dhe një pamje ‘skeletike’ në kuptimin e grumbullimit të atyre eshtrave themelore, që mbajnë mishin dhe rropullitë e jetës”.

Prof. Ymer Çiraku

“Me poezinë e tij më të mirë Bejko ndërton një sistem poetik nga më të ndërlikuarit, si në strukturë dhe në semiotikë. Ky poet ka një prirje gjenetike për të zbuluar shenja dhe kumte transhendentale edhe te dukuritë më të zakonshme të botës. Kjo prirje i ka krijuar atij mun- dësinë për të ndërtuar disa lidhje befasuese midis dukurive të largëta, duke krijuar sakaq një harmoni dhe muzikë artistike krejt vetanake, harmoni që ngrihet jo mbi simetrinë e gjërave, por mbi dikotominë e tyre. Kjo dikotomi është zbuluar dhe shndërruar poetikisht nga një këndvështrim jo thjesht prej poeti, por edhe prej filozofi dhe urtaku”.

Prof. Adem Jakllari

“Vazhdimisht ke përshtypjen se sheh, jo thjesht lexon. Ajo që sheh është lëvizje, diçka si gjendje transite drejt dekom- pozimit a, të paktën, shndërrimit në diçka tjetër, krejt tjetër nga ç’ka qenë dikur e që ti rrekesh me mendimin se nuk ka për të ndodhur me ty dhe e ndien se ndërkaq je bërë njësh me të, madje, se keni qenë gjithnjë kështu, pa e ditur”.

Dr. Natasha Lusha

“Vëllimi Letër Hamurabit i autorit Sadik Bejko është një frymëzim i çiltër dhe i plotë, me kulturën e shkrimit që e përllogarit kombëtaren dhe të sotmen, postmodernen dhe globalizmin. Një varg figurash të tejlexueshme për të gjithë, flasin për një shpirt të shqetësuar poetik maksimalisht, për një përvojë të dhembjeve të thella e të mëdha, për një të vërtetë tmerrisht denigruese kombëtare”.

Prof. Nehas Sopaj

“Poezia e Sadik Bejkos është një poezi serioze, e një stofi të rëndë, ku mendimi ngjishet e ngjishet gjer në nënshtresime semantike, pa i hapur udhë thjeshtë- zimit dhe lehtësisë, prandaj dhe kërkon një mendje të qetë për ta shijuar e për ta rrokur me tërësej. Vargu nuk është aspak vrapacak, entuziast, por vra- mendës”.

Prof. Josif Papagjoni

“Temat e përhershme të Bejkos, vendlindja, humbja, tëhuajëzimi, porse edhe bukolikja, që vërtiten si hëna qark boshtit të fuqishëm të njerëzores, e kanë zanafillën e vet te libri Rrënjët. Ndaj dhe lexuesi i vëmendshëm nuk u çudit asfare kur i ra në dorë libri tjetër i autorit, ndofta sipas edhe kritikës, fitorja e vet letrare e që do të ruhet në kujtesën më të mirë poetike të shqipes, libri Letër Hamurabit”.

Gentian Çoçoli